Maximillian Cohen is een geniale wiskundige. Zijn kennis stelt hem in staat willekeurige getallen te vermenigvuldigen en delen met altijd de juiste uitkomst. Zijn hele leven draait om cijfers en wiskunde. In de natuur en het dagelijks leven ziet hij patronen die altijd met getallen te verklaren zijn. Doordat hij in zijn jeugd minutenlang in de zon heeft gekeken, heeft Max last van vreselijke migraine-aanvallen. Slechts door drugs kan hij zijn koppijn enigszins onder controle houden. Dit zet hem echter niet af van zijn doel, het verklaren van alles door getallen. Achter zijn computerje laat Max de meest ingewikkelde modellen draaien, om via een spiraal tot een oplossing te komen. Zijn computer kan de ingewikkelde berekeningen echter niet aan. Wat een foutmelding lijkt te zijn, blijkt in werkelijkheid een getal van astronomische waarde te zijn. Max maakt kennis met de jood Lenny Meyer. Deze is zeer geïnteresseerd in Max' bevindingen. Ook een mega-irritant wijf van een groot bedrijf zit achter Max' uitkomsten aan. De error heeft namelijk een 216 cijfers tellend getal opgeleverd. De jood vermoedt dat met dit getal de Thora te verklaren is, terwijl de chick een beurs-voorspellend getal denkt te hebben gevonden. Het getal bestaat echter niet op papier, maar slechts in Max' hoofd. Maar de continue pijnaanvallen in zijn hoofd blijven maar doorgaan.
Het regiedebuut van Darren Aronofsky is er een om in te lijsten. De plot van Pi is niet eens zo heel bijzonder te noemen. De kracht zit hem vooral in de overtuigende manier waarop het geheel gebracht wordt. De zwart-witte beelden zijn uitermate sfeerverhogend en de sterke soundtrack -met nummers van o.a. Orbital, Aphex Twin en Massive Attack- draagt hier nog eens extra aan bij. Daarbij wordt de rol van Max schitterend weergegeven door Sean Gullette. De beste man wordt helemaal paranoïde gemaakt door zijn werk, zijn omgeving, mensen die hem lastig vallen en die continue hoofdpijn. Geniaal als hij moge zijn, is hij sociaal een stuk minder vaardig. Bovendien krijgt hij steeds meer last van een soort grootheidswaanzin, omdat hij het idee heeft uitverkoren te zijn. De beklemmende werking van de omgeving op zijn persoon wordt ook nog eens zeer overtuigend weergegeven. Daarnaast is ook de haast mathematische wijze waarop Max zijn leven invult goed uitgewerkt. Alles bestaat uit theorieën en hypothesen, allemaal terug te leiden tot een spiraal-achtige voorstelling van het leven. Darren Aronofsky heeft wat mij betreft een grote toekomst voor zich als potentieel top-regisseur, iets wat zijn tweede film Requiem for a Dream in ieder geval bevestigt. Pi is bovendien geschoten voor slechts 60.000 dollar.
