Het is vrij uniek dat een film vanaf seconde één weet te boeien. Made in Britain is zo'n film. Het eerste shot is dat van een psychopathisch ogende kaalkop met een tattoeage van een swastika tussen zijn wenkbrauwen. Op de achtergrond is een nummer van de compromisloze punkband The Exploited te horen. Mijn instinct vertelde me reeds op dat vroege moment dat deze film onmogelijk slecht kon worden, hetgeen dan ook niet gebeurde.
Hoofdpersoon is Trevor, een zestienjarige skinhead die bijkans overal een hekel aan heeft. Vooral met (elke vorm van) autoriteit heeft hij een groot probleem. Voor een skinhead is hij overigens vrij intelligent, maar dat zou je niet afleiden uit zijn manier van tijddoden. Trevor's grootste hobby's zijn het stelen van auto's, lijmsnuiven en het ingooien van ruiten van Pakistanen. Deze criminele activiteiten doen hem in de handen van allerlei instanties belanden, maar deze weten hem niet aan te sporen tot het bewandelen van het rechte pad. Sterker nog, de Engelse bureaucratische molen maakt zijn lontje alleen maar korter. Op zich had het echter in de lijn der verwachtingen gelegen dat de maatschappij een oplossing heeft voor subversieve elementen als Trevor. (Tales Out of School:) Made in Britain brengt op pijnlijke wijze aan het licht dat dit geenszins het geval is.
Het is verfrissend -en realistisch- dat een dergelijke hoofdpersoon eens niet op Hollywooderige wijze zijn fouten gaat inzien. Toch was dit een matige t.v.-film geweest als Tim Roth niet de hoofdrol had gespeeld. Roth's vertolking van de psychopathische skinhead Trevor verdient mijns inziens een tien met een griffel. In betere vorm dan in Made in Britain zul je de Britse acteur niet aantreffen. Alleen al om deze reden is het een must deze film een keer aan een kijksessie te onderwerpen.
