Drugsfilms vind ik zelden slecht. Hoe zou dat toch komen? Ook dit Intoxicating, adequate titel overigens, weet mijns inziens aardig te vermaken. Dit komt vooral door de meer dan geinige hoofdpersoon Dr. Dorian Shanley. Deze overwerkte dokter wordt uitstekend neergezet door de mij onbekende Kirk Harris. Met zijn chagrijnige bakkes weet hij voor de nodige lachjes te zorgen, maar het is vooral het frequente plunderen van de pharmaceutische afdeling van het ziekenhuis dat op de lachspieren werkt. Alles wat maar enigszins een buzz kan geven wordt door de man geconsumeerd, om de klote-elementen in zijn leven te verdonkeremanen. Acteur Eric Roberts fungeert hierbij, niet geheel onverdienstelijk, als zijn dealer.
Zoals het een junk betaamt leeft Dorian in ontkenning en meent prima te functioneren. Hij gaat dan ook vrolijk door met het uitvoeren van hartoperaties. De neerwaartse spiraal is echter ingezet en als Dorian geschorst wordt, dient hij zijn demonen onder ogen ogen te komen...
De film valt door zijn tragikomische toonzetting te vergelijken met Permanent Midnight, doch is over de gehele linie kwalitatief de mindere. Dit komt vooral door het feit dat de prent regelmatig lijkt in te dutten, hetgeen Boobbert ook al aangeeft in zijn recensie. Al met al kan ik deze film toch wel aanraden, zeker indien je -net als ik- een liefhebber bent van drugsfilms. Intoxicating is overigens gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Dat hartchirurgen een bovengemiddeld IQ hebben weten we natuurlijk allemaal. Logisch gevolg daaruit is dat je best wel wat kan leren van zo iemand. Zo ook van Dokter Dorian Shanley. Hij heeft een manier van problemen oplossen die ik iedereen kan aanraden. Lijdt je vader aan de boksersziekte en herkend hij jou daardoor niet meer? Neem een borrel(tje of 30). Problemen op het werk? Een lijntje coke pept je op. Problemen in de liefde? Pak wat je pakken kan! Geld nodig? Roof de apotheek van het ziekenhuis leeg. Zoals je ziet heeft Dorian voor alles een structurele oplossing. Eigenlijk wordt in deze film niets anders gedaan dan het in beeld brengen van het ten uitvoer brengen van al deze tips.
Kirk Harris weet fantastisch de rol neer te zetten van een alcoholische, drugsverslaafde hartchirurg. De bijbehorende negatieve kop die de gebroeders de Boer bij elkaar opgeteld niet eens weten te evenaren is een genot om naar te kijken. Die kop geeft al zoveel sfeer aan de film dat je op dit punt onmogelijk een onvoldoende kunt geven. Helaas zitten er een aantal zwakke momenten in dit door Mark David geregisseerde werkje, waardoor het geheel maar net een zesje weet te scoren. Hilarisch is de vechtpartij aan het einde van de film waar Dorian het opneemt tegen een mededronkelap. Beiden zijn eigenlijk te veel onder invloed om te kunnen vechten, maar de hartchirurg weet ineens zijn krachten samen te rapen hetgeen resulteert in een fatale afloop.
Al met al is Intoxicating de moeite waard om een keertje te kijken. Genoeg humoristische momenten en een coole hoofdpersoon. Helaas is er echter veel te weinig met het geinige concept gedaan en meer dan een mager zesje kan er dan ook niet vanaf.
