De ietwat ouderen onder ons kennen waarschijnlijk nog wel de kitscherige baggerhit When Will I Be Famous? van het in de jaren '80 natte tienerpoesjes veroorzakende Britse popduo Bros. De helft van die broers, namelijk Luke Goss, is na deze eendagsvlieg blijkbaar geen postbode geworden, maar acteur. Erg veel vertrouwen had ik op voorhand niet in een film met hem in de hoofdrol, maar eerlijk is eerlijk, de man kan aardig acteren en irriteert zelfs niet (dit in tegenstelling tot voornoemde top40 hit).
In Charlie speelt Goss de titelfiguur Charlie Richardson, een van de beruchtste gangsters uit de Engelse geschiedenis. Goss doet dit dus naar behoren en de film bevat enkele aardige tortuur- en geweldsscènes, waardoor de film redelijk weet te vermaken. Het is eigenlijk enkel op basis van deze positieve elementen dat ik de film met een voldoende beloon. Verhaaltechnisch werkt de film namelijk niet. Het geheel is opgehangen aan een -naar huidige maatstaven ongefundeerde- rechtszaak tegen de titelpersoon, wat een overdaad aan, weliswaar geinige, flashbacks oplevert. Dit had anders (beter) gekund.
Bovendien krijg ik de indruk dat regisseur Malcolm Needs, eerder verantwoordelijk voor het enorme debacle Shoreditch, krampachtig een coole stylering wenste neer te zetten. Naar aanleiding van Charlie moet ik echter concluderen dat hij nooit een Guy Ritchie zal worden. Erg jammer dus, want met een fatoenlijke regisseur en dito scriptschrijver had er voor Charlie Richardson een veel betere biografie in gezeten.
