In eerste instantie denk je dat deze film zal gaan over Christine (Maria Doyle Kennedy) en Jean (Peter Mullan) aangezien het tweetal verloofd blijkt te zijn maar hun liefde moeilijk aan elkaar kunnen uiten door de vervelende interventie van een tweede vrouw, Miss Julie (Saffron Burrows). Christine en Jean zijn bedienden in het huishouden van een adelijk gezin. Miss Julie is jonger, maar wel van adelijke afkomst. Hierdoor kan ze het tweetal bevelen geven en ze in hun doen belemmeren. Maar de eerste plotwending van deze film komt al vrij gauw als blijkt dat Jean ook op een zelfverzekerde manier kan terugbijten richting Julie! Ook al is hij maar een bediende. Een haat-liefde verhouding ontstaat tussen de twee die uitloopt op een potje trieste sex.
Na klaarkomen verandert Jean in een totaal andere man. Zijn beleefdheid maakt plaats voor denegrerende botheid en hij stampt arme Julie mentaal de grond in. Ze blijkt een onzeker en zeer ongelukkig meisje te zijn, buigbaar naar de wil van Jean. Een tweede plotwending is onontkombaar waarbij Christine weer om de hoek komt kijken. Om niet al te veel te spoilen, zal ik je deze onthouden.
Miss Julie vergt waarschijnlijk een inspanning in het begin eer het gaat boeien. Een aantal slechte studioachtige omgevingen zorgen niet bepaald voor meer motivatie. Maar uiteindeiljk is de film de moeite waard. Het kan wat mij betreft niet op tegen andere toppers die gemaakt zijn door - of gebaseerd zijn op - werk van August Strindberg zoals The Seventh Seal en Wild Strawberries. Toch is het een intrigerend verhaal met een aantal pittige conversaties. Acteerwerk is ook goed, vooral van Peter Mullan. Dus zet je oren op scherp en doe je ogen dicht zodat je optimaal kan genieten van dit macabere plot.
