Veertien jaar geleden werd Max Cady (Robert de Niro) veroordeeld tot een lange gevangenisstraf voor de verkrachting van een jong meisje. Tijdens deze lange zit is hij er achter gekomen dat zijn advocaat hem genaaid heeft. Deze heeft namelijk een veel zwaardere eis ten laste gebracht. Als dit niet was gedaan, had Cady helemaal geen celstraf gekregen. Nu hij weer vrij is wil hij maar een ding: zoete wraak. De advocaat in kwestie, Sam Bowden (Nick Nolte), heeft inmiddels een aardig leventje opgebouwd met vrouw en dochter. Hij weet dan ook nauwelijks wat er aan de hand is als Cady op de gekste momenten in zijn buurt opduikt. Al snel wordt echter duidelijk dat het menens is. Cady's daden gaan steeds verder en beginnen zich ook meer op Bowden's vrouw en dochter te richten. Er zit voor hem nu nog maar een oplossing op en dat is hardere actie. Eerst neemt hij alleen een P.I. in dienst om meer te weten over Cady, maar al gauw wordt er overgegaan op openlijke geweldpleging richting Cady. Deze weet dit echter om te buigen tot een situatie waarin hij het slachtoffer is in plaats van de dader. Nu kan Bowden nog maar een ding om zijn eigen leven en dat van zijn gezinnetje veilig te stellen: het recht in eigen hand nemen.
Cape Fear is een remake van de gelijknamige film uit 1962, welke ik voor de afwisseling weer eens niet gezien heb. Deze nieuwe versie van Scorsese is een aardig product dat nooit echt wil uitblinken in het neerzetten van een echt spannende sfeer van suspense. Daarvoor kun je dit soort scenario's ook beter overlaten aan Hitchcock. Maar goed, die is dood en we moeten het met dit product doen. Het sterkste punt aan deze film -daarmee meteen de reden dat hem geen onvoldoende ten deel valt- zijn de goede rollen van vooral De Niro en in mindere mate de rest van de cast. De Niro zet een psychopaat neer die weet te overtuigen, maar wel een soort cartoonesk figuur wordt naarmate de film vordert. Dit komt vooral door het ongeloofwaardige scenario, waarin Max Cady een soort alleskunner is, terwijl zijn slachtoffers een stel prutsers van de bovenste plank zijn. Cape Fear is een aardig werkje, maar weet nooit echt te overtuigen door een soms te duidelijk aanwezig amateurisme en is dan ook niet de klassieker die sommige mensen zeggen dat het is.
Cape Fear is overigens de basis geweest voor een van de beste Simpsons afleveringen ooit, Cape Feare uit het vijfde seizoen. Sideshow Bob vertolkt hier de rol van Max Cady. Hij is op jacht naar Bart Simpson die hem ooit het gevang in heeft gekregen. Memorabel is de scène waarin Bob zo'n twintig keer op een hark stapt en deze in zijn bakkes krijgt, daarbij telkens brrrrrr zeggende. Deze gebeurtenis zit uiteraard niet in de speelfilm, maar had van mij best toegevoegd mogen worden voor een goede komische noot.
