Het is best vermoeiend om te moeten uitleggen waar deze film over gaat. In feite is het maar een mager verhaallijntje over een vrouw die een oude mysterieuze man ontmoet en nieuwsgierig wordt naar zijn eenzame bestaan waarin hij telefoongesprekken afluistert. Maar het zijn de dingen eromheen die deze film juist maken: De vraagtekens die je bij iedere scene zet en de wens die je krijgt om het geheel te begrijpen. Veel shots zijn op een bepaalde manier bizar, ook al gebeurt er niets extreems. Compositie en kamerawerk zorgen hiervoor. Dit is het sterke punt van deze film, want eerlijk gezegd was ik achteraf enigszins teleurgesteld wat het verhaal betreft. Ik had er toch wel wat meer van verwacht.
Acteerwerk vond ik goed in de film. Irène Jacob zet een overtuigend personage neer als naïef en goedwillend fotomodelletje, echter met een aardige dosis intelligentie. Jean-Louis Trintignant zet ook een overtuigende rol neer als de oude eenzame man. De overige personages zijn eigenlijk bijzaak en beelden slechts een twist in het plot uit. Ook al bestempel ik de film uiteindelijk niet als slecht en beloon ik het dus met een voldoende, ben ik niet erg benieuwd naar de overige twee films uit deze trois couleurs reeks.
