Iedereen die ooit geïnteresseerd is geweest in computerspellen herinnert zich waarschijnlijk nog wel het actiespel Tomb Raider. Hoofdpersoon in dit spel was de babe Lara Croft. Bewapend met een paar grote borsten en pistolen was ze een soort van vrouwelijke Indiana Jones. Doel was om in allerlei omgevingen monsters en andere vijanden neer te schieten. Het kon natuurlijk niet uitblijven dat er ooit een speelfilm over de bevallige babe zou worden gemaakt. Voor de rol van Lara Croft is Angelina Jolie gestrikt. Geen onaardige keuze, zeker niet in het licht dat ze tegenwoordig bekend staat als knapste vrouw van de wereld. Voor het acteerwerk hoef je het in een film als deze echter niet te doen. Gelukkig is er daarom voldoende te zien in Tomb Raider. En dan heb ik het niet alleen over Angelina's voorgevel (die overigens opgevuld is met toiletpapier om de juiste bustemaat te verkrijgen), maar ook over de special effects en de vele actie die geboden wordt. Het computerspel heeft mij vroeger echter nooit echt weten te bekoren en dat speelt direct door in deze film. Echt zitten genieten van deze prent heb ik namelijk niet, daarvoor volgt deze film teveel de geeikte paden. Het is dat ik in een redelijk lamme bui was, waardoor ik alles gewoon over me heen heb laten komen en me wel kon vermaken met de actiescènes. Voor een goede film in dit genre kun je natuurlijk veel beter Indiana Jones opzetten. Daar die films al wat ouder zijn, zal Tomb Raider een jonger publiek zeker aanspreken en het lijkt er ook op dat de film voor die doelgroep gemaakt is. In 2003 is er met Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life een vrijwel identiek, maar slechter vervolg gekomen.
Ten slotte nog het verhaal van Tomb Raider. Lara Croft woont na het overlijden van haar vader in een gigantisch landhuis. Hier vindt ze op een dag een klok waarin een steen verborgen ligt. Deze steen zou de sleutel zijn tot een artefact waarmee, indien het tweede ook gevonden wordt, werelddominantie binnen handbereik ligt. Lara heeft hier echter nog geen idee van en wint her en der inlichtingen in. Een van deze sujetten is niet te vertrouwen en jat de geheimzinnige steen uit Lara's huis. Gelukkig vindt ze uit waar de sleutel gebruikt moet worden en reist ze de dief achterna. Handig als ze is, weet zij het eerste artefact te vinden. Nu zal ze samen moeten werken met haar grootste vijand om het tweede artefact in handen te krijgen. Uiteraard is niemand te vertrouwen en lukt het Lara slechts op het nippertje de aarde te redden en nog een glimps van haar vader in de hemel mee te krijgen.
