Vier mannen -een dief, een dommekracht, een oude captain en een samoerai- die om uiteenlopende redenen niets te verliezen hebben, gaan in op het aanbod van Dutchman om samen met hem een klus te doen. De onderneming is een gevaarlijke, namelijk het beroven van een Mexicaanse trein die een half miljoen aan goud aan boord heeft. De trein is aardig beveiligd met een kanon, machinegeweren en een stuk of honderd soldaten. Hoewel de mannen denken het goud eerlijk te gaan verdelen, heeft Dutchman andere plannen. Hij wil namelijk de Mexicaanse revolutie ermee financieren...
Deze spaghettiwestern speelt zich net als A Fistful of Dynamite af tegen de achtergrond van de Mexicaanse revolutie; een zogenaamde 'zapatawestern' dus. Ook narratief laat de film zich aardig vergelijken met Leone's film, die twee jaar later werd gemaakt. De gasten in deze film worden eveneens ongewild revolutionairen en kunnen daar achteraf eigenlijk wel om lachen. De film is behoorlijk voorspelbaar, maar dat drukt de pret mijns inziens niet. De avonturen van de heren weten aardig vermaak te verschaffen. Veel noviteiten spreidt The Five Man Army niet tentoon, maar dat hoef je ook niet te verwachten van een film in dit genre. Het betreft hier simpelweg een sympathieke wegkijker, met sfeervolle muziek van Ennio Morricone. Het scenario is mede afkomstig van Dario Argento.
