Het concept van deze spaghettiwestern is in elk geval interessant: Een confederate soldaat die verraden en vermoord is door zijn superieuren komt na dertien jaar als fantoom terug om wraak op hen nemen. Hiervoor trekt hij naar een stadje waar deze gasten de rijkelui uithangen. Vrij cool is dat hij al vast kruizen met hun naam en sterfdatum erop maakt. Na zijn beoogde slachtoffers psychologisch te terroriseren, maait hij ze neer. De inwoners van het stadje worden weggestuurd, terwijl een legertje wordt samengesteld om de vreemdeling (Django) op te sporen en te doden...
Sec bekeken is deze film (die meelift op het succes van Django) niet al te goed. De originele plot en de frequente actiescènes vergoeden echter een hoop. Schietpartijen zijn talrijk en niet onaardig gechoreografeerd. Het sfeertje is thriller-achtig door het feit dat de hoofdpersoon een geest is. Hierover wordt gaandeweg overigens twijfel gezaaid, maar gezien het feit dat schouwspeler Anthony Steffen als een lijk acteert, ga ik daar maar van uit. Verder is Django il Bastardo eigenlijk niet veel soeps. Met de intrigerende premisse is helaas veel te weinig gedaan. Al met al is deze film van Sergio Garrone daarentegen een originele toevoeging aan het genre, met over de gehele linie een redelijke dosis entertainment. Deze film vormde een belangrijke inspiratiebron voor het veel bekendere High Plains Drifter van Clint Eastwood.
