Vooraf meende ik uiteraard niet een juweeltje in handen te hebben met The Belle Starr Story, maar wél een vermakelijke, exploitatieve prent verhalend over de 'vrouwelijke Jesse James'. Deze redelijke verwachting werd helaas nergens ingelost. Het betreft hier namelijk een enorme schijtfilm die op alle mogelijke manieren zwaar onder de maat is. Mocht het nu zo zijn dat er op wat voor manier dan ook alsnog wat vermaak werd geboden, dan had je mij er niet over horen janken. Dit is echter totaal niet het geval, waardoor er slechts sprake is van een abominable spaghettiwestern waarin praktisch niets gebeurt.
Indien je deze film opzet, zul je je er echt doorheen moeten worstelen. Vooral de cinematografie en het acteerwerk doen pijn aan de ogen. Verhaaltechnisch is The Belle Starr Story wellicht nog slechter. In dat licht bezien is het eigenlijk wel een prestatie dat deze actieloze prent van de hak op de tak weet te springen. De hoofdpersoon licht ons middels gesprekken met een outlaw waar ze verliefd op is, in over haar achtergrond. Hiermee komt via flashbacks een zeer afgezaagd beeld aan het licht, namelijk dat van een vrouw die wegens omstandigheden zo 'slecht' geworden is. Het is kort gezegd helemaal niet haar schuld dat ze uitgroeide tot de grootste vrouwelijke schrik van het wilde westen. Nu wil ik voor het gemak wel even aannemen dat Belle Starr dit ook daadwerkelijk was, in welk geval het op zijn minst de wenkbrauwen doet optrekken waarom er nauwelijks aandacht is voor haar criminele gedrag. De makers van de film vonden het interessanter de kijker te vervelen met gezapige romantiek. Dit gebeurt weliswaar niet op de 'Hollywood-manier', doch het is daarom niet minder irritant. Hier komt nog eens bij dat Belle Starr's love interest, net als zijn voorgangers, een zeer irritante kerel is. Het enige bevredigende met betrekking tot dit personage is dat iemand zijn oorbel afrukt, wat ik meteen al hoopte toen ik hem voor het eerst in beeld zag. Deze actie is onderdeel van een scène waarin deze gast op zouteloze wijze wordt gemarteld. Ik veerde bijna op, daar ik zo'n 'goed' fragment nog niet had aangetroffen in deze baggerproductie.
Natuurlijk wordt er (sporadisch) ook nog wat geschoten in deze film; het is per slot van rekening een western. Vestig je hoop hier echter maar niet op, want ook dit behoort tot het slechtste dat het westerngenre heeft voortgebracht. Om maar af te sluiten met een positieve noot, merk ik op dat actrice Elsa Martinelli er beter uitziet dan de echte Belle Starr. Dit gegeven verzacht echter nauwelijks iets.
