Brooklyn NYC, een snikhete dag. De mondige Sonny en de timide Sal lopen een bank binnen met het doel deze te overvallen. Dat beide mannen hier nauwelijks ervaring mee hebben wordt al snel duidelijk. Hun weinig doordachte plan flopt op alle mogelijke manieren. De politie staat dan ook binnen no time op de straten voor de bank. Bijzonderder is echter de gigantische toegestroomde menigte die de overval cum kidnapping gade is komen slaan. Ook de media springen op de situatie en sturen het nieuws met ruime aandacht de wereld in. Sonny en Sal balen ondertussen van hun flopactie. De bankmedewerksters zien de humor van de situatie echter wel in; ze hebben het nu immers tot nationaal nieuwsicoon geschopt. Wanneer Sonny gaat onderhandelen met de politie blijkt pas de ware hype die om hun actie is ontstaan. Zowel voor- als tegenstanders zijn met zijn honderden aanwezig om de bank. Als hij dan ook nog een referenties maakt naar de gevangenisrellen van Attica. is het feest compleet. Uiteraard is de situatie van de overvallers kansloos. Toch denkt Sonny dat hij de touwtjes in handen heeft bij de onderhandelingen met de politie. Het lukt hem zelfs een bus en vliegtuig te regelen voor een ontsnapping. Helaas pakt dit niet uit zoals hij had gehoopt.
Dog Day Afternoon is een op waargebeurde feiten gebaseerde speelfilm. Meer dan alleen een misdaadfilm schijnt het ook een aanklacht tegen de Vietnam-oorlog en een weergave van het tijdsbeeld in de jaren zeventig te zijn. Mij viel dit echter niet zo heel erg op. Van de Attica-rellen had ik nog nooit gehoord en daarom heb ik deze film meer gekeken als gewoon een misdaadfilm, die wel doorspekt is met een flinkt dosis drama en zwarte humor. Dat drama deel kon me niet zo bekoren. Dat richt zich vooral op de relatie tussen Sonny en zijn vrouw en familie en nog meer op de homoseksuele relatie die hij had met een zekere Leon. De overval was dan ook gedeeltelijk gepland om geld binnen te halen voor een seksveranderings-operatie voor Leon. De nadruk op deze drama-momenten haalt behoorlijk de vaart uit de film en zorgen voor momenten van verveling. Niet nodig, daar de rest van Dog Day Afternoon gewoon een puike film is.
De genoemde zwarte humor is vooral aanwezig in de vorm van de maffe bankmedewerksters die geen flauw idee hebben van de ernst van hun situatie. Dit zorgt zo nu en dan voor een glimlach, maar niet meer dan dat. Wat wel top te noemen is, is het acteerwerk van met name Al Pacino. Hij laat hier weer eens zien waarom hij een van de beste acteurs allertijden is. Ook John Cazale zet een aardig karakter neer, hoewel hij nauwelijks tekst heeft. Concluderend kan ik zeggen dat ik niet helemaal snap waar Dog Day Afternoon zijn status van geweldige film vandaan haalt. Van een slechte film is echter absoluut geen sprake. Na het zien van deze film is in ieder geval wel duidelijk waar Quentin Tarantino een groot deel van de spreekwoordelijke mosterd voor Reservoir Dogs vandaan heeft gehaald.
