Het zijn zware tijden voor een kantoor in New York. De verkoop van grond waarin het bedrijf is gespecialiseerd is namelijk behoorlijk gestagneerd. Dit ligt grotendeels aan de werknemers die nauwelijks meer prestaties leveren. Volgens hen komt de slechte verkoop echter door de slechte adressen waar ze naartoe worden gestuurd. Het hoofdkantoor heeft genoeg van de slechte verkopen en stuurt een mannetje die de boel op moet gaan lossen. Hij heeft voor de vier werknemers een wedstrijdje bedacht. Degene die het meest verkoopt wint een Cadillac en mag zijn baan behouden. De nummer twee krijgt een messenset en mag ook blijven. De rest vliegt eruit. De werknemers zijn helemaal in paniek, zeker doordat ze hun baan moeten proberen te behouden door te verkopen op enorm slechte adressen. Echter, in de kluis van het bedrijf ligt een stapel adressen in de goede Glengarry wijk. Een aantal werknemers krijgt het lumineuze idee om deze adressen te stelen en daarmee goede verkopen te kunnen scoren. Andere werknemers gebruiken ook minder orthodoxe manieren om te kunnen verkopen, ook jegens hun collega's. Er ontstaat al snel een sfeer van ruzie en achterklap waarbij een ieder strijdt voor zijn baan en niemand ontziet om dit doel te bereiken.
Glengarry Glen Ross is de verfilming van het gelijknamige toneelstuk van David Mamet uit 1984. De speelfilm wordt over het algemeen positief ontvangen en een van mijn medeboobs raadde me deze film ook aan. Dit vooral vanwege de humor die het zou moeten bevatten. Helaas is die humor me nooit opgevallen. Ik heb dan ook nooit het idee gehad naar een komedie te zitten kijken. Het genre humor is wat mij betreft dan ook niet van toepassing op Glengarry Glen Ross, maar misschien dat anderen daar anders over denken. Wat deze rolprent wel biedt is een inzicht in de problemen van het leven van een aantal mannen in een bedrijf. En ik moet toegeven, de rollen worden allemaal met verve vervuld door de uitstekende cast. Met de verwachtingen die ik had is Glengarry Glen Ross me echter vies tegengevallen. Daarnaast zijn de levens van de hoofdpersonen helemaal niet zo boeiend. Ook de treurige methoden die sommige mannen gebruikten om hun product te proberen te slijten konden me weinig bekoren. Objectief gezien is Glengarry Glen Ross misschien best een goede productie, ik vond er geen ruk aan. Misschien dat iemand me kan vertellen waarom deze film wel goed is. Ik ben benieuwd.
