Het personage Frankenstein moge bij de meeste mensen bekend zijn. Indien je Mary Shelley's gelijknamige roman niet hebt gelezen, dan heb je waarschijnlijk wel een van de honderden films erop gebaseerd gezien. Een van die talloze verfilmingen luistert naar de naam La Figlia di Frankenstein, een door de spaghetti getrokken b-film met Joseph Cotten als de wetenschapper. Dit karakter is hier niet veel anders dan we gewend zijn, behalve het feit dat hij een dochter (Rosalba Neri) heeft, die ooit in zijn voetsporen wil treden als baanbrekend researcher (lees: creatieveling met lijken). Die kans krijgt ze vrij snel. Na wat getransplanteer en met behulp van een beetje elektriciteit, heeft Frankenstein een gruwelijke mutant met superkrachten gecreëerd. Frankenstein krijgt stank voor dank, want het monster trekt erop uit om te gaan moorden en zijn eerste slachtoffer is zijn meester.
Frankenstein's dochter gaat verder, waar haar pa noodgedwongen zijn activiteiten moest staken. Daar ze weet dat haar vader's lelijke,oude assistent een oogje op haar heeft, manipuleert ze deze kerel om een moord te plegen. Het beoogde slachtoffer is een knappe, maar debiele jongeman. Je raadt het al; het hart en de hersenen van de assistent moeten eerst naar de jongeman verhuisd worden, voordat hij getrakteerd wordt op iets lekkers. De assistent aarzelt nauwelijks en gaat akkoord met het plan. Ondertussen zaait het losgeslagen monster angst onder de plaatselijke bevolking. De creatuur is nogal een hork, maar heeft een goed gevoel voor timing. Het zijn namelijk meer dan eens neukende stelletjes die op lompe wijze worden geïnterrumpeerd tijdens hun intieme activiteiten. Dat het monster niet gekomen is voor een triootje laat zich raden.
Enfin, al deze gebeurtenissen bij elkaar hebben de aandacht getrokken van een nieuwsgierige detective. Deze is dan ook vastberaden om het stinkende zaakje tot op de bodem uit te zoeken...
Als je dit zo leest, klinkt Lady Frankenstein misschien als een geinige film. Neem echter gerust van me aan dat dit enkel komt door mijn innemende schrijfkwaliteiten. De film zelf weet namelijk niet al te veel vertier te verschaffen; wat dat betreft kun je dus beter nog een keer deze recensie lezen. Hoe dan ook, er wordt veel te veel gepraat in de film en er is maar weinig actie. De effecten hierbij zijn trouwens ook nog eens belachelijk slecht. Toch wist deze Italiaanse productie af en toe een glimlachje aan me te onttrekken. Bovendien speelt Rosalba Neri het titelpersonage op vermakelijke wijze en laat ze haar ontblootte bovenlichaam zien. Hoogstaand is deze film daarentegen nergens en bijzonder al helemaal niet met zijn uitgezeken verhaal. Het betreft hier alleen een aanrader voor verstokte Frankenstein-fans (bestaan die?) en/of liefhebbers van Italiaanse pulp-cinema.
