Phil Collins maakte ooit Another Day in Paradise, een zielige song over zwervers en daklozen. Makkelijk te beïnvloeden mensen kregen hierdoor feeling met de vervelende positie van deze stinkende lieden, die ze op straat voorheen achteloos passeerden. Logischerwijs stroomden de collectebussen dankzij hen vol, na het door Collins auditief wereldkundig maken van dergelijk leed. Vanuit humanitair oogpunt is het weinig raadzaam deze gelegenheidsaltruïsten bloot te stellen aan de, bijkans reactionaire, b-film Street Trash. De bijtende strekking van deze film, die wezenlijk dezelfde materie belicht, staat namelijk lijnrecht tegenover die in het nummer van de Genesis-zanger wordt geuit.
Het cynisme druipt ervan af in Street Trash; wellicht verraadde de titel dit reeds. Zwervers zijn hier verachtelijke, smerige untermenschen die enkel een doorn in het oog van de reguliere samenleving zijn. Feitelijk zijn ze nergens goed voor, behalve het bezorgen van overlast. Het clichébeeld van de zuipende, stelende nietsnut wordt hier dan ook alleen maar bevestigd. Het is maar goed dat zwervers geen goede lobby hebben, anders was deze film zeker in de ban gedaan.
Met een beetje nihilistische inborst valt er echt te genieten van de prent. Het gespuis krijgt namelijk hun verdiende loon. Er is door een slijterij namelijk extreem giftige sterke drank in het schap gezet. De Aldiprijs van dit bocht trekt een hoop zwervers over de streep, met alle 'nare' gevolgen vandien. Na een paar slokken smelt de drinker op gruwelijke, onsmakelijke wijze weg. Dit is plottechnisch zo ongeveer alles waar de film op drijft, hetgeen jammer te noemen is.
Wél herbergt de film een aantal memorabele karakters, die ook voor een hoop vermaak zorgen. De getraumatiseerde Vietnam-veteraan, de eikelige drankhandelaar en de clichésmeris die het zaakje onderzoekt, passen allen perfect in deze lekkere b-film.
Hoewel de cynische toon onmiskenbaar is, valt deze film nauwelijks serieus te nemen. Pogingen in die richting worden ook niet ondernomen. Het acteerwerk is simpelweg slecht, wat tevens dikwijls opgaat voor de effecten. Nochthans is de geboden smerigheid effectief en wordt er zowaar, op filmtechnisch vlak, bij vlagen wat inventiefs geboden.
Ik kan concluderen dat Street Trash een geslaagde zwarte komedie/horrorfilm is, die elke liefhebber van dit genre gezien zou moeten hebben. Er is genoeg vermaak over de gehele linie, maar een fatsoenlijk plot zit er helaas niet in. "Oh, think twice...", hehehe.
