Shortbus is een film waarin een aantal mensen aan bod komt, die allemaal hun eigen, verschillende seksuele problemen hebben. Het verhaal begint met Sofia, die in een gelukkig relatie zit met Rob, maar nog nooit is klaargekomen. Ondanks dat ze het hele huis rondneuken en er wat genot weinig te klagen is, heeft Sofia het gevoel dat ze iets tekort komt. Tijdens haar werk, ze is sekstherapeute, maakt ze kennis met James en Jamie. Van dit homoseksuele koppeltje wil een van de twee er een derde sekspartner bij halen. De ander staat hier niet bepaald welwillend tegenover. Dit heeft vooral te maken met de verschillende persoonlijkheden van de beide heren. Tijdens het gesprek komt het ook op problemen van Sofia. James en Jamie bieden haar aan mee te gaan naar club Shortbus. Hier ontmoeten mensen met welke seksuele voorkeur dan ook elkaar, om een goed avondje lol te hebben. Daarnaast is er ook ruimte voor kunst en muziek. Hier ontmoet Sofia meesteres Severin, die door problemen in het verleden bevrediging probeert te halen uit haar taak als meesteres, maar hier in faalt. Ze beweert Sofia van haar problemen af te helpen en de twee beginnen een halfslachtige lesbische relatie.
Het hierboven beschreven verhaal is incompleet, maar dat komt omdat er, door het ontberen van een duidelijke plot, moeilijk alle gebeurtenissen kunnen worden opgenoemd. Althans, dat zou leiden tot een behoorlijk saai verhaal. Hetgeen beschreven is geeft echter wel de hoofdmoot van deze prent aan. Wat vooral opvalt aan Shortbus is de hoge mate van expliciete seksscènes. Zo zien we Sofia meerdere malen met hand of dildo tussen haar benen proberen tot een hoogtepunt te komen. Ook is er een homosekspartij, waarbij de stijve piemels en kontlikacties zonder censuur in beeld komen. Dat er in een film over seks seksuele handelingen te zien zijn bevreemdt mij niet zo. Ik vraag me echter wel af of er heel veel toegevoegde waarde mee wordt gecreëerd. De aandacht wordt nu wel erg op de seks gelegd, wat een van de redenen is voor het matige verhaal. Bovendien zorgt dit ervoor dat de hoofdpersonen enorme karikaturen zijn, in plaats van levende mensen met hun problemen. Ik zou Shortbus dan ook willen bestempelen als een behoorlijk pretentieus werkje, dat wil scoren door toevoeging van onfunctioneel bloot. Regisseur Mitchell ziet dit anders en stelt dat de erotische scènes de-eroticized zijn. Whatever, feit is dat het weinig toevoegt. Dat Shortbus toch geen diepe onvoldoende ten deel valt komt doordat het zo'n film is die je wel uit blijft kijken en nergens echt heel vervelend vindt. Daarbij zijn er aardige tussenanimaties van New York gemaakt, wat als een pluspunt mag worden gezien. Echter, Shortbus valt door de mand als goede film en strekt derhalve niet tot de aanbeveling
