De nerderige Amerikaanse wiskundige David Sumner en zijn Engelse vrouw Amy hebben schoon genoeg van het geweld in Amerika. Daarom verhuizen ze naar het geboortedorp van Amy in Cornwall. De Sumners vallen niet goed binnen de gesloten gemeenschap waar ze in terecht komen. David alleen al vanwege het feit dat hij Amerikaans is, maar ook door zijn excentrieke karakter. Amy wordt door de lokalen enkel als lustobject beschouwd. Al gauw krijgt het stel te maken met vervelende gebeurtenissen die door de lokale bevolking worden gedaan. Zo vinden ze hun kat opgehangen terug in de klerenkast. Zogenaamd om David kennis met ze te laten maken, nemen wat mannen hem mee op een jachttrip. Hij wordt hier achtergelaten en ondertussen wordt zijn vrouw door twee mannen verkracht. Dit vertelt Amy echter niet aan David, omdat hij de laatste tijd nogal raar en afwezig gedrag aan het vertonen is. Als op een avond dorpsgek Henri Niles een meisje vermoord, na seksuele toenadering van haar kant, en hij op de vlucht slaat, rijdt David hem aan. Hij besluit Henri op te lappen in zijn huis, waar Amy niet blij mee is, met de verkrachting nog vers in haar geheugen. De vader van het meisje trommelt wat vrienden op en wil wraak nemen op Henri. Ze gaan naar het huis van de Sumners en eisen dat hij Henri naar buiten stuurt. Omdat David weet dat Henri dan vermoord zal worden, neemt hij hem in bescherming. Hier neemt de dronken meute echter geen genoegen mee en ze besluiten Davids huis aan te vallen. Dan knapt er iets bij David en zorgt hij er voor eens en altijd voor dat hij in het dorp niet meer lastig wordt gevallen.
Regisseur Sam Peckinpah maakte al eerder een controversiële film, de western The Wild Bunch. In 1971 werd Straw Dogs echter ook niet geheel zonder controverse ontvangen. Reden hiervoor was uiteraard de verkrachtingsscène, die voor die tijd behoorlijk expliciet in beeld werd gebracht. Daarbij lijkt het erop dat Amy de verkrachtingen helemaal niet zo erg vindt. Ze lijkt in sommige shots zelfs te genieten van de mannen die op haar liggen. Controversieel of niet, anno 2007 zijn we natuurlijk wel wat gewend. Zo hebben we verkrachtingen al wel bruter en schokkender in beeld gebracht zien worden. Desalniettemin heeft Straw Dogs door deze scène wel een status als klassieker weten te krijgen. Daarvoor wil ik deze prent best krediet geven, maar buiten dat is ze toch echt niet heel fantastisch. Dat ligt vooral aan de enorme knulligheid van onder andere acteerwerk, camerawerk en settings. Deze doen allemaal wel heel erg gedateerd aan en zijn zelfs voor die tijd niet als erg goed te bestempelen. Dustin Hoffman weet wat acteren betreft het niveau omhoog te trekken, maar de rest van de cast heeft er duidelijk minder kaas van gegeten, met als dieptepunt een aantal van de locals in de film die duidelijk van straat zijn geplukt. Ook gebeurt er mijns inziens te weinig in deze film. Het geheel is te langzaam en pas op het einde, wanneer het huis wordt aangevallen, is er sprake van een interessante film. Er is sprake van een Amerikaanse remake die in 2009 zal verschijnen. Ik kan me niet voorstellen dat dat heel veel soeps gaat worden, maar je weet het nooit. In principe biedt Straw Dogs namelijk een interessant genoeg verhaal om iets moois van te maken. Niet dat dat nu niet gebeurd is, maar moedertje tijd heeft duidelijk haar sporen achtergelaten in Straw Dogs.
