Vooraf leek het me sterk dat een erotische giallo van de Italiaanse cultregisseur Fernando Di Leo (o.a. La Mala Ordina en I Padroni della Città) met legende Klaus Kinski in een prominente rol, een slechte film zou kunnen opleveren. Dit bleek een correcte inschatting; de prent is namelijk aardig te trekken.
De moordlustige psychopaat in deze film heeft het voorzien op de patiënten van een luxe kuuroord voor geestelijk gestoorde vrouwen. Met behulp van middeleeuwse wapens gaat de gemaskerde moordenaar het patiëntenbestand reduceren. Hoewel de respectievelijke mentale gesteldheden van de dames een verscheidenheid aan stoornissen -variërend van suïcidale neigingen tot nymphomanie- laat zien, hebben ze allen gemeen dat er over hun fysieke verschijning niets te klagen valt. Integendeel, ze zien er bijna allemaal appetijtelijk uit. Mooi meegenomen in dezen is dat ze stuk voor stuk uit de kleren gaan. Hierbij valt te genieten van onder meer lesbische onderonsjes en zelfs close-ups van poesjes die gevingerd worden.
Daar van een fatsoenlijk verhaal eigenlijk geen sprake is, vormt de erotiek een wezenlijk onderdeel van de film. Normaliter ben ik niet kapot van een dergelijke (goedkope) werkwijze, doch hier is het sfeervol gedaan. Slechts de (bij tijd en wijle verontrustende) muziek van Silvano Spadaccino, alsook de dissonant aandoende flashback-montages doen tijdens de prikkelende fragmenten vermoeden dat er toch echt sprake is van een thriller, en niet enkel van soft-porno. Wanneer er overigens geen mooie vrouw in beeld is, dan is het de mysterieuze seriemoordenaar die wordt gevolgd, of is Klaus Kinski's markante kop in beeld.
Dit alles bij elkaar zorgde ervoor dat de film de gehele speelduur mijn aandacht wist vast te houden; qua beelden en sfeer althans, want voor de rest moet het verstand echt op nul bij La Bestia Uccide a Sangue Freddo. Niet dat dat erg is overigens; wat tieten hier, wat moorden daar, een beetje Kinski en dan is het klaar. Al met al niet verkeerd dus, deze mix van thriller, erotiek en horror.
