Rien, Eef en Hans zijn drie stoere motorcrossers. Doel in hun leven is ooit net zo goed te worden als hun idool Gerrit Witkamp. Verder gebeurd er in hun leven weinig enerverends, totdat Fientje samen met haar broer hun patatkraam in de stad neerzet. Vanaf moment een zijn drie jongens onder de indruk van Fientje die behoorlijk haar mannetje weet te staan. Ze is echter niet dom en weet precies hoe ze de jongens moet bespelen. Fientje stelt zichzelf dan ook op als een enorme golddigger. De jongens hebben dit niet door en vallen als een blok voor de vrouw. Rien wordt de gelukkig winnaar van de versierpogingen. Het stel lijkt gelukkig en het lukt Fientje zelfs een lucratief contract met Honda te scoren voor Rien. Wanneer Rien na een motorongeluk in een rolstoel belandt, verlegt Fientje haar aandacht naar Eef. Deze potenrammer ontdekt zijn eigen homoseksualiteit nadat hij door een groep homo's verkracht wordt. Hierna begint hij een relatie met de broer van Fientje. Op deze manier is er nog maar een gegadige over en dat is de weinig succesvolle Hans. Bij gebrek aan beter papt Fientje toch maar met hem aan. Ondertussen is Rien dusdanig teleurgesteld geraakt in het leven dat hij besluit er een einde aan te maken.
De ontvangst van Spetters was niet geheel ontegenstrijdig. De film kreeg de nodige kritiek te verduren vanwege zijn voor die tijd schokkende en controversiële thema's en er ontstond een heuze protestbeweging omheen. Zo zit er nogal wat homohaat in deze film plus een groffe verkrachtingsscène door homo's. Daarnaast is er ook sprake van racisme, met name richting negers. De kerk komt er bovendien ook niet zonder kleerscheuren vanaf. Regisseur Paul Verhoeven zou dan ook nooit zijn subsidies voor Spetters hebben ontvangen als hij het verhaal initieel niet anders gepresenteerd had. Heden ten dage doen films uit bijna vervlogen tijden natuurlijk net even wat anders aan. Toch kan ik niet ontkennen dat ik snap waarom deze film met zoveel controverse werd ontvangen. Zelfs voor nu is een aantal scènes nog steeds ronduit grof te noemen. Echter, puur op een aantal van dit soort gebeurtenissen een film beoordelen snijdt geen hout. Er moet verder natuurlijk ook voldoende kwaliteit geboden worden. En er kan gesteld worden dat dat goed lukt met Spetters. Het enthousiasme van de hoofdrolspelers, de heerlijke Nederlandse kneuterigheid en het afwisselende verhaal zorgen ervoor dat Spetters de tand des tijds grotendeels heeft doorstaan. Het is dan ook niet te begrijpen dat een film als deze niet veel meer aandacht krijgt. Ze is immers een essentieel stuk geschiedenis van de Nederlandse cinematografie.
