Een groep soldaten verveelt zich nogal, nadat de Amerikaanse burgeroorlog is afgelopen. Onder leiding van een sigaarvretende kolonel en met behulp van een gestolen kanon, besluiten ze banken te gaan overvallen. Op een van die banken stonden de zuurverdiende centen van premiejager Acquasanta Joe. Als deze een afvallige van de bende (Charlie) op het spoor komt, probeert hij hem in te wisselen bij de bende. De kolonel wil Charlie graag onder handen nemen, want hij heeft flink wat van de buit gejat. Ondertussen probeert het leger het gestolen kanon te lokaliseren en krijgt de kolonel te maken met ondermijning van zijn gezag. En zo speelt er nog een aantal zaken, waaronder een Siciliaanse (!) kleermaker die zich in het verhaal manoeuvreert..

 

 

Je berijpt het al, het verhaal wordt onnodig gecompliceerd voor een debiele film en ik heb niet zoveel zin het verder uit de doeken te doen. Hoe dan ook, wat volgt zijn droogkomische verwikkelingen en een hoop spaghettiwestern-clichés. Zelfs de muziek is bijeengeraapt uit andere films. Ik heb me daarentegen in het geheel niet geërgerd aan het gebrek aan kwaliteit van Acquasanta Joe. Vaker dan eens heb ik er zelfs flink om kunnen lachen; al dan niet om voornoemd gebrek aan kwaliteit. Bovendien was de beeldkwaliteit van de dvd, de C'est La Vie uitgave, wél uitstekend. Al met al is dit -zelfs in de wereld van spaghettiwesterns- natuurlijk geen hoogvlieger, maar debiel vermaak is gegarandeerd. En dat is eigenlijk al heel wat.