Een kerel vaart met zijn vrouw en kind door kannibalengebied. Zijn echtgenote wordt voor zijn ogen opgegeten door de wilden en zijn dochter wordt door hen gekidnapt. De man keert met slechts één arm en kindloos huiswaarts. De dochter wordt door de kannibalen als hun godin gezien en dienovereenkomstig opgevoed, met bijpassend diëet. Na een jaar of tien vind de man het welletjes. Hij is vastberaden zijn dochter terug te halen naar de beschaafde wereld...
Pulpregisseur Jesus Franco heeft een stuk of tweehonderd films op zijn naam staan. Een behoorlijke prestatie, maar dat het niet allemaal juweeltjes zijn, kan zelfs een debiel beredeneren. Mondo Cannibale is, om het zacht uit te drukken, een van Franco's minder geslaagde films. Nu staat het kannibalen-genre überhaupt niet garant voor meesterwerken, maar wat hier wordt geboden is -zelfs voor kannibalenbegrippen- beneden alle peil. Script, acteerwerk, regie en montage: Het is allemaal tien keer niks. Ik heb eigenlijk geen zin om er nog meer woorden aan vuil te maken. De film verdient dat niet eens. Bovendien zullen er van mijn hand, naar alle waarschijnlijkheid, nog wel wat recensies van Jesus Franco-films volgen. Enfin, mocht je zin hebben in een kannibalenfilm, dan zou ik maar op safe spelen en gewoon Deodato's Cannibal Holocaust voor de honderdste keer aanschouwen, in plaats van troep als Mondo Cannibale uit te proberen.