Deze film speelt zich af in 1896, in de Klondike regio van Yukon, Canada; je weet wel, waar iedereen de goudkoorts had. In het stadje Dawson City is dat dus niet anders. Het leven is hard en de omstandigheden erbarmelijk. Er is maar een kerel die garen spint bij deze situatie en dat is de ultieme gemenerik Beauty Smith. Ondertussen volgen we de avonturen van een klein Indianenjoch die bevriend raakt met de halve wolf White Fang. Journalist Jason Scott is naar Dawson City gekomen om er te schrijven over de omstandigheden aldaar. Samen met White Fang bindt hij de strijd aan met de klootzak Beauty Smith...
Jack London schreeft een eeuwigheid geleden het boek waarop deze prent is gebaseerd. Ik heb het niet gelezen, maar het lijkt me bedoeld voor kinderen. Qua narratieve structuur vind je dit ook terug in de fim. Bovendien zijn de verhoudingen tussen goed en kwaad behoorlijk zwart-wit, terwijl tevens de plot kinderlijk simpel wordt gehouden.
Is dit dan een kinderfilm? Toch niet echt, daar cineast Lucio Fulci aan het roer staat. Een beetje horrorliefhebber weet wat dat betekent: Het slechte in de mens wordt grafisch getoond. Een onschuldige man wordt bruut neergestoken, om zijn zoontje vaderloos achter te laten en de viervoeterige hoofdrolspeler levert bloedige gevechten af met mensen, een andere hond en zelfs een beer. Tevens wordt een man door zijn hoofd geschoten en een vrouw zo in elkaar gemept dat ze de dood vindt. Nu kan ik hier de educatieve waarde wel van inzien, doch ik kan me voorstellen dat dit soort beelden je als kind -niet op een vrolijke manier- bijblijven. De film hinkt hiermee eigenlijk op twee gedachten, hetgeen het grootste minpunt is.
Verder is er namelijk niet zoveel op Zanna Bianca aan te merken. De beelden zijn goed, de regie is strak en in de rolbezetting stikt het van de competente acteurs, die het niveau naar een hoger plan weten te tillen. Ik zet dan ook liever deze versie van Fulci nog een keer op, dan de White Fang die door Disney is uitgebracht. Een favoriet van me zal het echter niet worden. Daarvoor is de intrinsieke ambiguïteit toch te groot.
