I Confess is een minder bekende film van Alfred Hitchcock. Helaas moet ik na het aanschouwen van de prent vaststellen dat ik er liever onbekend mee was gebleven. De film opent daarentegen interessant met, uiteraard, een moord. De moordenaar biecht zijn misdaad op bij een priester. Deze houdt zich netjes aan zijn beroepsgeheim, om niet veel later zelf verdachte te worden van de moord. Dit had een interessante premisse kunnen zijn, maar dat is het hier mijns inziens niet. Het grote middenstuk spreidt namelijk een immense saaiheid tentoon. Het trucje van de priester met zijn morele dilemma, die hierdoor in de problemen geraakt, kon mijn aandacht nauwelijks vasthouden. De film biedt verder namelijk zeer weinig ontwikkelingen, behoudens een aantal oninteressante bijkarakters en dito flashbacks.
Ondertussen ruimt de katholiek opgevoede Hitchcock flink wat ruimte in voor vermoeiende Cristelijke symboliek. Indien je dit, in tegenstelling tot mijn persoon, wél kunt waarderen, dan zul je de film waaschijnlijk ook een stuk beter vinden dan ik. Nochtans bevind ik me in goed gezelschap wat betreft mijn kritiek ten aanzien van de film; Hitchcock zelf was namelijk ook niet kapot van I Confess. Hoe dan ook, het scenario is onder de maat. Gelukkig zijn de beelden dit niet. De fotografie en de belichting zijn fraai te noemen, terwijl er te genieten valt van mooie plaatjes van Quebec. Tot slot is het acteerwerk over het algemeen niet onaardig te noemen. Maar ja, dat alles is nog geen excuus voor de gezapige bulk van deze prent. Een hork als ik wil gewoon wat meer spanning en/of actie in zijn films en aan beiden is in I Confess helaas een schrijnend gebrek.
