Vroeger had je van die pennen met daarop een aantrekkelijke dame in bikini. Als je de pen op zijn kop hield, dan liep de inkt naar beneden, waarmee ook de bikini van de dame in kwestie verdween. Dat was destijds, toen je als twaalfjarige zonder internet nog niet dagelijks met porno in aanraking kwam, natuurlijk erg spannend. Anyway, deze soort pennen vormt de synopsis van de korte Nederlandse film Penvriendin. De jonge Johan ontdekt in een winkel namelijk een pen waarin een levend meisje woont. Niet alleen hebben ze een klik met elkaar; zij blijkt ook nog erg slim te zijn en assisteert hem met zijn proefwerken. Het duurt dan ook niet lang voordat hij heimelijk verliefd wordt op Dolores. Op een schoolfeest blijkt echter dat dit soort liefde in de praktijk niet zo makkelijk werkt. Een van Johan's klasgenoten wil hem versieren, waarop hij de pen verliest en deze in handen komt van een eikel. Johan houdt de boot af bij het meisje en krijgt daarna ruzie met de gast, die zijn pen vernielt. Tja, en dan heeft hij geen liefde meer. Of toch wel....?
Korte films moeten het vanwege de korte tijd die er is om een volledig verhaal uit de doeken te doen vaak hebben van interessante wendingen, die de kijker op het verkeerde been zetten of een plotselinge dosis humor bezorgen. Geen van deze beide punten weet Penvriendin de kijker te brengen. En dat is jammer. Was het einde namelijk leuk en verrassend geweest, dan was dit een zeer goede korte film geweest. Het verhaal is namelijk origineel en biedt voldoende houvast voor allerlei leuke grappen. Nu worden alle goede bedoelingen in een keer weggevaagd door een saai, voorspelbaar en gezapig einde.
