The Poseidon Adventure Het schip Poseidon, genoemd naar de Griekse god van de zee, is bezig aan haar laatste tocht. Er zijn ernstige defecten, maar de reder acht een reparatie overbodig, het schip heeft immers nog maar een paar dagen te varen. Een zeebeving veroorzaakt echter een vloedgolf en de Poseidon komt ondersteboven in het water te liggen. De passagiers die de klap hebben overleefd, moeten nu hun weg zien te banen naar de top, dat wil zeggen de bodem van het schip, een soort helletocht door water, vuur, stoom en verkoolde lijken.
Rampen zijn natuurlijk zou oud als de mensheid, rampenfilms zijn een verschijnsel dat sterk is verbonden met de jaren zeventig van de vorige eeuw. The Poseidon Adenture was de eerste (echte) rampenfilm en waarschijnlijk ook de beste. Airport, een paar jaar eerder gemaakt, had nog niet de juiste ingrediënten, en de films die in navolging van Poseidon werden gemaakt, waren wel groter en duurder, maar niet beter. Visueel is de film erg aantrekkelijk met dat omgekeerde schip (het leert je anders naar de zaken kijken) en regisseur Ronald Neame komt aanzetten met een paar scènes die niet alleen spectaculair, maar ook geweldig spannend zijn. Tegelijkertijd blijft Poseidon natuurlijk je reinste kitsch & kermis: de leiding tijdens de tocht is in handen van een priester met het uiterlijk van een bouwvakker en fysieke capaciteiten van een Tarzan. Er zijn twee oudere mensen die in twintig jaar geen vriendelijk woordje hebben gewisseld, maar nu plots onafscheidelijk zijn. Een van de vrouwen is een ex-prostituee en loopt daardoor de hele film rond in op hoge hakken (lekker gemakkelijk als je moet klimmen of balanceren op smalle richels). Alle jonge vrouwen lopen trouwens rond in hotpants, en ik kan u verzekeren dat het benenwerk prima is verzorgd. Rampenfilms zijn iets speciaals. Het overdreven acteren, de knullige dialogen, de grove sentimentaliteit, het onverbloemde seksisme: het draagt allemaal bij tot het plezier dat aan dit soort films kan worden beleefd. Blijkbaar droegen de jaren zeventig simpelweg de juiste ingrediënten aan: de opzichtige mode, de vreselijke kapsels, het gluren naar blote benen, de speciale effecten die toen grensverleggend waren, en nu vreselijk knullig overkomen. Veel rampenfilms waren morele fabels met sterke Bijbelse motieven. The Poseidon Adventure kan worden geïnterpreteerd als een allegorie op het Bijbelse verhaal van Noach, waarin slechts enkele uitverkorenen dankzij hun geloof worden gered en alle andere hun leven laten in de vloedgolf. Halverwege de film komen de priester en zijn uitverkoren een andere groep passagiers tegen die de eerste klap hebben overleefd (een scène die recht uit een horrorproductie lijkt te komen). De priester schreeuwt ze in hun gezicht dat ze de verkeerde kant uitwandelen, een zekere ondergang tegemoet. Maar ze geloven hem niet. Dom, dom, dom.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
