A View to a KillA View to a Kill was de zevende en laatste film met Roger Moore als 007, en volgens velen was het voor Moore net die ene film te veel. Moore vond dat zelf eigenlijk ook: met 57 jaar achtte hij zich te oud voor de rol. In de film zit een aardige scène die naar Moore’s leeftijd verwijst (enige zelfspot is hem gelukkig nooit vreemd geweest): als zijn tegenspeelster Tanya Roberts eindelijk in bed is beland, loopt Roger nog even naar het raam om te controleren of alles veilig is; als hij terugkeert, is Tanya in slaap gevallen, en met een vaderlijk gebaar dekt Roger haar toe.
De rare titel slaat op het beeld van Parijs vanuit de lucht (What a view ! Yes, to a kill !), maar hoewel Ian Fleming een kort verhaal met die titel schreef, is het scenario vooral een herbewerking van Goldfinger. Moore is niet de enige acteur die aan de oude kant is voor dit soort films. Patrick MacNee (bekend als John Steed uit de legendarische serie The Avengers), had tijdens de opnamen al 62 kruisjes achter zijn naam staan. Als je dan weet dat Desmond Llewelyn als de onvermijdelijke Q (de man van de snufjes) reeds 70 lentes telde, begint de film helemaal een bejaardenhuis te worden. Zo is ook het tempo: alleen het eerste halfuur heeft enige vaart (de openingsscène in Siberië is goed en er is ook nog een spectaculaire achtervolging op de Eiffeltoren), daarna sukkelt de film van de ene gezapige scène naar de andere, totdat er aan het slot, hè hè, eindelijk weer eens wat opwindends gebeurt.
De zwarte zangeres Grace Jones werd min of meer gebruikt als mascotte voor de film, zelfs haar androgyne verschijning werd aangewend om de film te promoten (Is ze nu echt een vrouw of toch een vent?). De tweede Bond-girl, Tanya Roberts (bekend van Charlie’s Angels), acteert zo ontstellend slecht (ze verdiende er een razzie mee) dat het hilarisch wordt, maar heeft wel een fraai onderstel. Opmerkelijk detail: A View to a Kill een van de weinige Bond-films met een schurk die een min of meer zinnig plan heeft.
Christopher Walken speelt Max Zorin, een wat merkwaardig individu: hij is het resultaat van laboratoriumexperimenten en ziet er even androgyn uit als Grace Jones (de rol werd aanvankelijk dan ook aangeboden aan David Bowie!). In plaats te dreigen met het einde van de wereld, zoals de meeste Bond-schurken doen, is Max Zorin uit op een monopolie op de markt van de microchips. Daartoe wil hij Silicon Valley in Califonië dankzij een aardverschuiving onder water zetten. Het is heel moeilijk om tijdens het kijken van de film niet aan Microsoft of Bill Gates te denken, en dat maakt deze Max Zorin tot een veel angstaanjagender figuur dan al die gekken in andere Bond-films.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
