De knappe Constance is werkzaam in een psychiatrische kliniek, alwaar men de ideeën van Freud omarmd heeft. De directeur van de kliniek heeft zojuist zijn ontslag genomen en wordt opgevolgd door de prominente, maar onbekende Anthony Edwardes. Deze jonge psycholoog heeft een oogje op Constance en de liefde blijkt wederzijds te zijn. Er is echter iets vreemds met Edwardes aan de hand; zo is hij erg bang voor witte objecten met strepen erop. Het duurt niet lang voor een psychische stoornis bij hem wordt ontdekt. Bovendien blijkt hij niet de echte Edwardes te zijn: deze is namelijk vermoord aangetroffen in een skiresort. Constance vlucht hierop samen met John Ballantine -zoals zijn echte naam luidt- naar New York. Inmiddels is de poltie ingeschakeld en deze is het stel op het spoor. Opnieuw moeten ze vluchten, waarbij Constance zichzelf als doel stoelt de waarheid achter John’s aandoening en de moord op Edwardes te achterhalen.
Spellbound is een vermakelijke film van Hitchcock, die een paar goede elementen in zich herbergt. Het verhaal an sich is niet zo bijzonder en enigszins langdradig van aard. Gelukkig maakt het acteerwerk veel goed. Beide hoofdrolspelers, Ingrid Bergman en Gregory Peck, zijn flink op dreef en zetten een puike prestatie neer. Interessant is ook de bijdrage van Salvador Dalí aan deze film. Hij heeft een droom, die hoofdrolspeler John Ballantine beleeft, van een visueel jasje voorzien. Veel van Dali’s kenmerkende surrealistische kunsten zijn hierin terug te zien. Dit sfeertje ademt overigens heel de film door. Zo wordt de Freudiaanse psychotherapie naar voren geschoven als het redmiddel van de psychisch beschadigde medemens. Voor psychologen is Spellbound aldus zeker een aanrader. Voor andere kijkers overigens ook. Het is misschien niet de beste film van Htchcock, maar ook zeker niet zijn slechtste.
