Serveerster Boo-Boo van de Swing-a-ling Club noemt een van haar klanten herhaaldelijk 'sonny', en dat zint de man niet. Hij volgt haar na werktijd naar haar appartement en brengt haar om het leven. Wat volgt is tamelijk debiel: De man scheert zijn baard eraf, verft zijn haar zwart en gaat solliciteren voor de job van uitsmijter bij, jawel, de  Swing-a-ling Club. Hij wordt aangenomen, zodat hij lekker dicht bij zijn volgende (nietsvermoedende) slachtoffers zit. Al gauw worden er meer serveersters bruut afgeslacht, terwijl de politie in het duister tast omtrent de identiteit van de seriemoordenaar...

Ik gaf deze film een kans, daar ik Dyanne Thorne wel eens in een andere rol als Ilsa wilde zien. Helaas is Thorne het eerste slachtoffer van de psychopaat en valt er dus weinig te genieten van haar aanwezigheid.

De film is vrij saai en ik besloot hem na een minuut of twintig wat sneller af te spelen, te weten vier keer de normale snelheid. Hierdoor kon ik de gebeurtenissen en ondertitels toch nog volgen. Slechts voor de moordscènes haalde ik het tempo er weer uit. Dit zijn de enige fragmenten die de moeite waard zijn. De rest wordt gevuld met de angst van de serveersters, hun privé perikelen en het saaie speurwerk van de smerissen; niet best allemaal.

Het laatste kwartier van de film is echter zeer oke. De climax is actievol met een redelijk spannende achtervolging en bloederige schietpartijen. Over het geheel genomen weet The Swinging Barmaids echter veel te weinig te beklijven.