Dit is het vervolg op de film Desu Nôto. Een korte recapitulatie: Nadat hij een doodsschrift heeft gevonden, is de student Light steeds meer gaan nadenken over een ideale samenleving. Het schrift geeft hem immers macht over leven en dood: als hij een naam in het schrift noteert, en het gezicht van de betrokkene in gedachten houdt, sterft de persoon in kwestie. Als Light alle slechte mensen opruimt, houdt hij uiteindelijk alleen goede burgers over, en zou de ideale samenleving een feit zijn. Light gaat ijverig aan de slag en ruimt het nodige uitschot op; hij wordt in de pers ‘kaira’ (killer) genoemd, en als de misdaadcijfers gevoelig zakken, wordt hij een ware beroemdheid. Maar light ontdekt dat er noodzakelijkerwijs offers gebracht moeten worden, en uiteindelijk is hij zelfs genoodzaakt om zijn eigen vriendin te doden. De politie heeft ’s werelds beste detective in de hand genomen, een jongeman van Lights leeftijd die wordt aangeduid als L. en wiens ware naam onbekend is.

In deel twee sluit Light zich aan bij de recherchegroep die onder leiding staat van zijn vader om de verdenking van zich af te wenden. L. blijft hem echter verdenken en er ontstaat een ware zenuwenoorlog tussen de twee: L. probeert Light te ontmaskeren, en Light probeert achter L.’s ware naam te komen: als hij die in het schrift kan noteren, zal L. immers sterven.

Dan valt er een nieuw doodsschrift op aarde. Het komt in handen van Misa, een televisiesterretje dat een fascinatie heeft voor Kira/Light, omdat ze denkt dat hij haar leven heeft gered. In feite was het een shinigama (doodsgod) die haar redde: omdat hij haar leven ‘verlengde’ (er stond immers geschreven dat ze zou sterven) is hij zelf tot stof vergaan – zo zijn de regels: doodsgoden kunnen wel straffeloos doden, maar indien zij iemands leven redden, moeten zij zelf sterven; Een andere doodsgod heeft het schrift geërfd, en gaat nu aan het spel deelnemen; Zijn probleem is dat hij ook een zwak heeft voor het meisje Misa …

Hoewel de twee films één geheel vormen, en het verhaal van deel 2 naadloos aansluit bij dat van deel 1, zijn beide delen tamelijk verschillend van toon en stijl. In deel 1 werd het verhaal voornamelijk opgebouwd en de personages van Light en L. neergezet, in deel 2 staat de plot – en de afwikkeling daarvan – centraal. Sommigen klaagden dat het deel 1 aan spanning ontbrak. Niet geheel onjuist, maar dankzij de trage opbouw en subtiele verschuivingen in de plot, kregen we als kijker alle kans om de interessante aspecten van het gegeven te overdenken. Wat Desu Noto zo bijzonder maakt, is dat het een rijkelijk fantastische vertelling is, over een aantal hoogst boeiende kwesties zoals machtswellust, opofferingsgezindheid, sociaal idealisme en maatschappijkritiek. In deel twee heeft de kijker alle energie nodig om de zich rap ontwikkelende plot te volgen, en geraken de filosofische en sociale bekommernissen wat op de achtergrond. Deel 2 is daarom spannender, maar minder fascinerend.

Soms dreigt Desu Nôto II: The Last Name een beetje de pedalen te verliezen. We leren weinig nieuws over de centrale figuren Light en L., en de nieuwe hoofdpersoon Misa (een bijfiguur in deel 1) is een tamelijk irritant wezentje met knokige knietjes en een kirrend stemmetje. Ik had zin om al na tien minuten een schrift te pakken en haar verrekte naam te noteren. De tweede nieuwelinge, Mikami,  die even in het bezit geraakt van het tweede schrift, is een adembenemende schoonheid met benen die nooit lijken te eindigen, maar ze verdwijnt te snel van het toneel.