Stand by Me is de verfilming van de novella The Body van Stephen King. Hoewel er bepaalde (vage) horrorinvloeden zijn, behoort The Body tot de minderheid van King’s verhalen die buiten het horrorgenre vallen.

Vern, een dik kereltje uit een gehucht in Oregon, heeft zijn oudere broer afgeluisterd en vertelt zijn vriendjes over het lijk van een vermiste jongen uit de omgeving. Ze besluiten samen op zoek te gaan naar het lijk, maar de tocht is erg lang en niet zonder gevaar, en de broer van Vern is met zijn eigen vrienden ook op weg naar het lijk. The Body word soms gezien als King’s beste verhaal, omdat er twee zaken in aan de orde komen, waar King erg sterk in is: de beschrijving van de (lichtjes bekrompen) middle class in een Amerikaanse plattelandsgemeenschap, en de karakterisering van kinderen die op de drempel staan van de pubertijd. De kinderen in The Body praten al over meisjes, maar eigenlijk leven ze nog in een wereld waarin jongens alleen vriendjes hebben; ze zijn nog kinderen, hun vriendschap is nog hecht, maar de toekomst werpt een schaduw vooruit: dit is hun laatste vakantie tezamen, binnenkort gaan ze naar de middelbare school en zullen ze andere vrienden leren kennen.

De vier jongeren zijn door King schitterend getekend, en regisseur Rob Reiner heeft de typeringen uitstekend naar het witte doek vertaald, mede dankzij een zeer gelukkige keuze van de nog piepjonge acteurs. Gordie is de wijsneus van het stel, hij heeft schrijftalent en zal zeker gaan studeren, maar hij lijdt erg onder de dood van zijn oudere broer, die talent voor voetbal (Amerikaanse stijl) had, en daardoor de favoriet van zijn ouders was. Chris komt uit een probleemgezin, hij is al in aanraking geweest met de politie en vreest dat hij daarom de kans op een normaal leven heeft verspeeld. Teddy is de halve gare van het stel, zijn vader heeft het strand van Normandië bestormd, en daarom ziet Teddy het leven als één grote stormloop. Vern is het traditionele dikkerdje, goedhartig, allesbehalve moedig, altijd hongerig. Heel mooi wordt de beknellende atmosfeer van de gemeenschap tot uitdrukking gebracht: de jongens gaan ver van huis, lijken beland in niemandsland, maar overal worden ze herkend, overal blijft Gordie het broertje van de overleden voetballer en Chris de jongen uit het probleemgezin. En haast nog erger: nergens kunnen ze ontsnappen aan de terreur van de groep oudere jongens, die onder leiding staan van Chris’ agressieve grote broer (een heel leuk rolletje van Kiefer Sutherland).

Zoals gezegd zijn de jonge acteurs schitterend. Bizar genoeg kwamen hun latere levens in bepaalde opzichten overeen met de verschillende levenslopen van de personages, zoals die in de epiloog van de film (door de denkbeeldige schrijver van het verhaal) uit de doeken worden gedaan: River Phoenix stierf jong (aan een overdosis), Feldman kwam herhaaldelijk met het gerecht in aanraking (wegens drugsbezit) en Wheaton werd schrijver (maar kon het succes van King niet evenaren). Overigens zullen oudere lezers (en wie weet sommige jongere ook) regisseur Reiner kennen als de schoonzoon (‘meathead’)van Archie Bunker in de legendarische serie All in the Family.