Fire & Ice the Dragon ChroniclesDraken: niemand heeft er ooit een gezien, maar we weten allemaal dat ze vuur spuwen. Het Middeleeuwse Koninkrijkse Carpia, gelegen aan de voet van de Karpaten, wordt voor het eerst sinds twintig jaar weer geterroriseerd door een draak. De angst onder de bevolking is groot en de koning weet zich geen raad. Prinses Luisa vangt echter geruchten op over een legendarische drakendoder die het koninkrijkje twintig jaar geleden van de ondergang heeft gered. Probleem: de man is nadien verbannen naar de donkere wouden aan de rand van het koninkrijk. Prinses Luisa trekt er persoonlijk op uit en ontdekt dat de inmiddels overleden drakendoder een zoon heeft gekregen, Gabriël, even dapper en bedreven in het doden van draken als zijn vader …
In tegenstelling tot Reign of Fire, een lekker gemene drakenfilm uit 2002, is Fire & Ice in de eerste plaats gericht op kinderen. Het is een productie van het Britse Sci-Fi Channel, hetgeen inhoudt dat de budgettaire ruimte waarin regisseur Pitof (van het alom geprezen Vidocq en het alom verguisde Catwoman) moest manoeuvreren, beperkt was. Desondanks ziet Fire & Ice er tamelijk chic uit. Voor een aantal locatie-opnamen werd uitgeweken naar Roemenië, een prachtig land dat de filmindustrie inderdaad grote landschappelijke mogelijkheden biedt. In Roemenië vond men ook een alleraardigst Middeleeuws dorpje, waarin enkele fraaie scènes werden geschoten. Andere scènes werden dan weer in de studio opgenomen, tegen een achtergrond van tamelijk opzichtig (en lelijk)geschilderde bergen.
De film leert ons enkele nieuwe feiten over draken. Zo blijken ze zich ongeslachtelijk voort te planten (toen ik het bestaan van die methode eens onthulde, in een zeker gezelschap, zei iemand: "Maar dan ben je het kleine beetje plezier dat je aan je nageslacht beleefd ook nog kwijt!"). Verder blijken er naast vuur-draken ook nog ijs-draken te bestaan. Het plan van Gabriël, de drakenjager, is eenvoudig: hij wil een ijsdraak draak naar Carpia lokken om de vuurdraak te doden: ijs dooft immers vuur. Vervolgens wil hij de ijsdraak naar een zoutgroeve lokken: zout doet immers ijs smelten …
De grootste naam in de cast is die van John Rhys-Davies, bekend van onder meer The Lord of the Rings. De brave man doet zijn best, maar kan weinig maken van het flutrolletje dat hem is toebedeeld. Acker is zeker veertien jaar te oud om de maagdelijke Luisa te spelen, de prinses die nog nooit een jongen heeft gezoend, maar met haar ranke gestalte en reebruine ogen ziet ze er op haar tweeëndertigste nog piekfijn uit, dus ook over haar zullen we maar niet klagen. Ten slotte zijn ook de draken, hoewel nep, eigenlijk best aardig, het sist en blaast en gaat te keer dat horen en zien je vergaat. Ik mag dat wel. Het grote probleem is het script: veel te sprookjesachtig. Met goede sprookjes is niets mis, maar dit is een flauw sprookje. Als U kinderen heeft van een jaar of tien die van draken houden, is het huren van deze de film misschien een ideetje, zo niet, dan zou ik hem netjes in de rekken laten staan.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
