In Italië zijn na de Tweede Wereldoorlog de communisten altijd een van de grootste partijen van het land geweest. De Christen-Democraten hebben al die tijd echter geweigerd om samen te werken met de communisten en deze dus altijd buiten de regering gehouden. In de jaren `70 kwamen er binnen de communistische partij verscheidene splintergroepen op die een radicalere koers wilden varen. Eén van deze radicale groepen heette de Rode Brigade. Hun methoden waren behoorlijk wreed; moord en kidnapping waren onder andere manieren om van Italië een echte, door arbeiders geregeerde staat te maken.
Buongiorno, Notte vertelt het waargebeurde verhaal over de ontvoering en moord op de voormalige minister-president van Italië Aldo Moro, door vier leden van de Rode Brigade. Hun doel is de regering ertoe te zetten de communisten meer macht te geven. Het probleem is echter dat de regering weigert in te geven aan de eisen van de ontvoerders. De gijzelnemers hebben dan ook geen andere keuze dan Moro te vermoorden, ondanks twijfels van sommige van de ontvoerders. De vier zijn later gevangen genomen en tot levenslange celstraffen veroordeeld. In de cel heeft Chiara haar gebeurtenissen opgeschreven en op basis daarvan is deze film gedeeltelijk gemaakt. Buiten het gebruik van de boeken van Chiara maakt deze film ook erg veel gebruik van authentiek beeldmateriaal. Dit werkt enorm sfeerverhogend omdat je echt het idee krijgt naar een soort nieuwsbericht te zitten kijken.
Wat ik erg jammer vond is dat er wat mij betreft niet genoeg aandacht werd besteed aan de psychologische aspecten van de ontvoerders en ontvoerde Moro. Ik kan mij voorstellen dat er enorm veel druk bestond, zeker toen bleek dat de regering niet wilde onderhandelen. Hier had meer aandacht aan kunnen worden besteed, evenals aan deze onderhandelingen zelf. Zo nu en dan komt er een berichtje langs dat de regering niets wil doen, maar helaas blijft het daarbij. Deze kritiek doet op zich niets af aan de kwaliteit van deze film, maar ik denk dat hij nog beter was als hier meer mee was gedaan. Ik wil nog wel zeggen dat Buongiorno, Notte eigenlijk alleen interessant is voor diegenen die zich interesseren in de na-oorlogse poltieke geschiedenis van Italië. Enige achtergrondkennis is dan ook vereist om het grotere geheel te kunnen begrijpen.
