John is prive-detective die na een achtervolging last heeft gekregen van vertigo oftewel hoogtevrees. Hierdoor heeft hij zijn baantje op moeten geven. Zijn oude schoolvriend Gavin benadert hem om toch nog een klusje te doen. John moet Gavin`s vrouw Madeleine achtervolgen omdat deze denkt dat ze bezeten wordt door geesten. John gaat op onderzoek uit en komt erachter dat de Madeleine hetzelfde probeert te doen als een vrouw 100 jaar geleden deed; namelijk doodgaan op haar 26e. Dit gebeurt ook; Madeleine pleegt zelfmoord op precies dezelfde manier als de geest. Na haar dood stort John helemaal in, achtergelaten met gevoelens van schuld en vooral liefde. Als hij een jaar later Judy tegenkomt blijkt zij wel heel erg veel weg te hebben van Madeleine. Niet alleen qua uiterlijk maar ook qua gedrag. Het verdere verloop van Vertigo zal ik hier niet vertellen, want dat zou een enorme spoiler zijn. Feit is in ieder geval dat het verdere verloop behoorlijk verrassend is.
Tegenwoordig worden er enorm veel films uitgebracht die hetzelfde onderwerp hebben als Vertigo. Gezegd kan worden dat deze film van Hitchcock wat dat betreft vele malen beter is dan alles in het (horror)thriller genre. Vertigo heeft een superorigineel verhaal, wat nergens verveeld en je continu van de hak op de tak zet zonder gekunsteld te zijn. Het verhaal klopt, de plotwendingen kloppen, het verhaal is spannend. Kortom Vertigo is een meesterwerk in het thrillergenre. Zeker een keer kijken!!
Het verhaal kan je bij Boobema lezen. En inderdaad wat Boobema zegt: het einde van deze film zal je waarschijnlijk niet raden! Ik probeerde het natuurlijk wel, want ik had Boobema`s verhaaltje vóór het kijken van de film gelezen. Maar ik schoot de plank helemaal mis. Hieruit blijkt dat Hitchcock een groot voorbeeld is voor veel regisseurs van nu. Het is interessant dat een dergelijk einde kan verrassen, ook al is het opzich niet spectaculair. En ik weet ook dat er ooit een remake zal komen van deze film en dat die dan weer enorm zal tegenvallen.
Met hooggespannen verwachtingen begon ik aan dit alom uitstekend ontvangen werk van Alfred Hitchcock. Hoewel zeker geen verkeerde film, loste Vertigo die verwachtingen nauwelijks in. Van een meesterwerk is in mijn optiek namelijk geen sprake. Doordat de film veel te lang duurt, heb je als kijker veel tijd om er lustig op los te filosoferen met welke plotwending de master of suspense op de proppen komt. Bovendien ging ik -aangezien het een Hitchcock betreft- er meteen van uit dat het hier een moordzaak betreft. Hierdoor moet hetgeen je voorgeschoteld krijgt alvorens de zogenaamd geniale plotwending een feit is, een zekere matige van bedrog behelsen. Dit deducerend, mag die bewuste plotwending geen verrassing worden genoemd. Aangezien mijn collega´s zo braaf zijn de boel niet te verraden, zal ik dat ook maar niet te doen. Verwacht echter niets wereldschokkends, als je een beetje analytisch vermogen bezit. Enfin, de film leunt nogal sterk op die wending. Helaas duurt de film dan nog een tijd voort, waarbij ik me ergerde aan de traagheid van de hoofdpersoon. Vertigo duurt minimaal veertig minuten te lang, opmerkelijk voor een film met een speelduur van twee uur. Hitchcock gebruikt de overbodige tijd vooral om een mysterieuze sfeer neer te zetten, hetgeen dan wel weer aardig lukt. Het acteerwerk is op zijn minst houterig te noemen. In conclusie: Vertigo is een onderhoudende film, maar geen topper.
