Män Som Hatar Kvinnor (Millennium 1)
Onderzoeksjournalist Mikael Blomkvist raakt uit de gratie van de Zweedse bevolking als hij valselijk een bedrijf beschuldigd van misdrijven. Hij wordt uitgenodigd door de rijke zakenfamilie Vanger om op hun landgoed onderzoek te doen naar de verdwijning van een van de familieleden. Deze verdwijning heeft tientallen jaren geleden plaatsgevonden, waardoor het vinden van bewijsmateriaal erg moeilijk is. Bovendien werkt het grootste deel van de familie hem tegen, omdat de dader wel eens een Vanger zou kunnen zijn. Blomkvist krijgt hulp uit onverwachte hoek. De dysfunctionele hacker Lisbeth Salander, die het eerder op Blomkvist gemunt heeft, wil hem graag helpen de onderste steen boven te krijgen. Ze stuiten op misstanden binnen het Vanger-imperium, waardoor een beerput aan schandalen wordt opengetrokken.
Afijn, met een langzaam verhaal en een vervelend karakter in de belangrijkste bijrol moet er van goeden huize worden gekomen om een film nog te redden. Män Som Hatar Kvinnor slaagt hier ook niet in door het bieden van een geloofwaardig verhaal. Integendeel, het speurwerk van Blomkvist en Salander grenst aan het zeer onwaarschijnlijke. Het gemak waarmee het duo in oude gemeente- en politiearchieven foto’s van moorden uit de jaren veertig naar boven haalt, en de grote kennis waarmee agenten over dit onderwerp praten, doen bijna lachwekkend aan, zo vergezocht zijn ze. Ook de plotontknoping is van de vervelende soort. Gedurende de gehele film is er voor de kijker namelijk geen enkele aanwijzing wat er aan de hand kan zijn. Om dan als een duveltje uit de doos de bad guy te presenteren doet vooral aan als een zwaktebod.
Goede punten aan Män Som Hatar Kvinnor? Nou vooruit, het acteerwerk van hoofdrolspeler Michael Nyqvist is niet verkeerd. Ook de scène waarin Salander wraak neemt op haar verkrachter is aardig gevonden, maar niet de shockerende uiteenzetting waarvoor velen hem houden. Deze kleine pluspunten doen echter niets af aan het gegeven dat dit een zeer matige thriller betreft. Het vooraf lezen van het boek brengt daar vermoedelijk ook geen verandering in.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Män Som Hatar Kvinnor (Millennium 1)Mikael Blomkvist is een Zweedse onderzoeksjournalist met linkse sympathieën. Nadat hij een vooraanstaand industrieel in een reeks artikelen als corrupt heeft neergezet, wordt hij aangeklaagd voor smaad en uiteindelijk veroordeeld wegens het vervalsen van bewijsmateriaal. Het vermoeden bestaat dat hij in de val is gelokt, maar hij zal zes maanden in de cel moeten doorbrengen. Een rijke zakenrelatie, Vanger, nodigt hem uit om in afwachting van de straf een oude moordzaak te onderzoeken. Veertig jaar geleden verdween het nichtje van Vanger, en er is nooit een spoor van haar gevonden. Vanger denkt dat ze vermoord is en dat de moordenaar binnen zijn eigen familie moet worden gezocht. Omdat hij toch niets anders te doen heeft, besluit Blomkvist op het voorstel in te gaan. Het onderzoek verloopt stroef, maar dan krijgt Blomkvist onverwachte hulp van de hacker Lisa Salander … Hoewel ik het op een aantal punten met mijn collega Boobema eens ben, is mijn oordeel over deze film toch wat milder. Wellicht heeft dit enigszins te maken met het feit dat ik de roman wél gelezen had voordat ik de film bekeek. Ik deel het enthousiame voor het werk van de auteur Stieg Larsson niet, maar begrijp wel enigszins waaraan de boeken hun geweldige populariteit te danken hebben : het zijn gelikte thrillers, vlotjes geschreven, met plots die een handige mix bieden van seks, sentimentaliteit en sociaal commentaar. In de verfilming spelen die elementen ook een rol, al is met name het ‘sociale’ aspect wat afgezwakt : Larsson is (of beter : was, hij is inmiddels overleden) een echte linkse rakker, een communist van de oude stempel, en zijn verhalen hebben mede tot doel om het failiet van de kapitalitische samenleving aan te tonen. In de films komt dit element minder sterk aan de oppervlakte (men ging er blijkbaar vanuit dat het bioscooppubliek ‘rechtser’ is dan het lezerspubliek). Het verhaal van Mannen die vrouwen haten beslaat diverse decennia en springt heen weer in de tijd. Zoiets werkt vaak beter op papier dan op pellicule. Doordat men zich in de roman meer betrokken voelt bij de gebeurtenissen, vallen de toevalligheden en onwaarschijnlijkheden in de plot minder op. Pas bij het zien van de film drong het tot me door dat een aantal zaken wel erg vergezocht klinken. De nogal stereotiepe karakters vallen ook meer op nu je de personages ziet. Toch blijft Mannen die vrouwen haten een bekwaam gemaakte thriller, sfeervol en fraai in beeld gebracht. Een aantal zaken, zoals het wantrouwen binnen de gesloten familie, zijn heel goed getekend, mede dankzij de uitstekende bijrolacteurs. Mikael Nyqvist (als Blomkvist) en Noomi Rapace (als Lisbeth Selander) zetten hun rollen ook bekwaam neer, maar zoals gezegd zijn hun personages nogal stereotiep. Mannen die vrouwen haten is de enige roman van de trilogie die ik gelezen heb. In tegenstelling tot miljoenen andere lezers had ik het na één deel eigenlijk wel zo’n beetje gezien. Bij het bekijken van de verfilmingen van de delen 2 en 3 begin ik dus met een schone lei.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
