Harry Potter and the Half-Blood PrinceDe zesde episode in de Harry Potter-reeks begint met een spectaculaire aanval van enkele death eaters op de Londense Millennium Bridge. Wie ooit over die brug heeft gelopen, weet dat het een tamelijk akelig ding is: je voelt de trillingen soms via je benen naar je ruggengraat kruipen. Ik ken Londenaren die de brug niet durven te betreden. Na deze scène, wordt het wellicht akelig rustig daar op de Millennium brug. Deze scène is de meest spectaculaire van de hele film. Harry Potter and the Half-Blood Prince is namelijk een erg tamme aflevering: behalve een partijtje zwerkbal en nogal opgeblazen finale gebeurt er weinig spectaculairs. Toch is dit zesde deel aanmerkelijk beter dan het vorige, het zwakste tot dusverre. De reeks begon met twee speelse, erg vermakelijke, maar soms wat lichte afleveringen; de delen drie en vier waren donkerder en spannender, nog maar nipt geschikt voor kinderen; deel vijf was een miskleun: terwijl de jeugdige acteurs in de pubertijd geraakten, leek de reeks de ondergang tegemoet te stormen. Velen (ook ik) weten de mislukking aan de wisseling van de wacht in de regiestoel: voor het eerst werd die bezet door David Yates, en de man leek zich amper raad te weten met de avonturen van de tovenaarsleerlingen. Maar deel zes is ook van de hand van Yates, en hij lijkt de juiste toon zowaar te hebben gevonden: ondanks het gebrek aan actie, weet hij de spanning er redelijk in te houden. Hogwarts bereid zich zo langzamerhand voor op de grote clash tussen goed en kwaad, tussen Harry Hotter en de duivelse Voldemort. Malfoy en Snape zijn druk in de weer om de weg vrij te maken voor hun meester, terwijl Harry opdracht krijgt, van Dumbledore, om een nieuwe docent aan de tand te voelen over diens verleden in Hogwarts. Met name dit verhaalelement is erg goed gelukt, mede door de briljante manier waarop het geheugen van de man wordt verbeeld: zijn herinneringen worden in flesjes bewaard, en kunnen zichtbaar worden gemaakt door ze over een wonderbaarlijke vloeistof uit te strooien. Verder is Hogwarts gehuld in een spookachtige, gotische sfeer van mistsluiers en dwarrelde sneeuw, alsof niet Voldemort maar Dracula himself op de loer ligt. De winterse uitgave van zwerkbal is ook al om in te lijsten. Toch is deze Half-Blood Prince geen echte topper: hoe mooi en sfeervol het er ook allemaal mag uitzien, de film blijft verhaaltechnisch aan de magere kant. Bovendien blijkt, nu de serie zijn einde nadert en de nadruk meer op hem komt te liggen, Daniel Radcliffe, de jongeman die Harry Potter speelt, allesbehalve een begenadigd acteur. In de eerdere films waren ze steeds met z’n drieën, Harry, Hermione en Ron, en met name het venijnige acteerwerk van Emma Watson als Hermione verdoezelde de nodige gebreken. Het zou een ramp zijn mocht zij (zoals ze al eens heeft gedreigd) uit de serie stappen.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |