DillingerDillinger is een biopic van de legendarische Amerikaanse gangster John Dillinger, die in de eerste helft van de jaren dertig uitgroeide tot de meest gevreesde gangster van de VS, ’s lands vijand nummer één. De film werd gedraaid door John Milius, iemand die vooral bekend is geworden als (co-)scenarist van klassiekers als Apocalypse Now en diverse Dirty Harry films. De film richt zich – na een korte aanloop - op de laatste periode van ’s mans leven. We zien hoe hij zijn eerste moorden pleegt en vervolgens door de driestheid van zijn overvallen uitgroeit tot een landelijke bekendheid. Hij wordt opgepakt, maar ontsnapt door de bewakers van zijn cel te bedreigen met een houten pistool, dat hij met schoensmeer had zwart gemaakt om het echt te doen lijken. Na zijn ontsnapping vormt hij een legendarische bende met andere befaamde gangsters zoals Baby Face Nelson en Pretty Boy Floyd. De grote tegenstander van de bende is speciaal agent Melvin Purvis, een meedogenloze boevenjager die ernaar streefde zo weinig mogelijk arrestanten achter de tralier te krijgen: hij schoot ze liever overhoop. Dat gebeurde uiteindelijk ook met John Dillinger: na vijf maanden terreur, werd Dillinger in Chicago door Purvis en zijn mensen met kogels doorzeefd, vlak buiten de bioscoop die hij zojuist met zijn verloofde had bezocht. Het leven van Dillinger werd onlangs verfilmd door Michael Mann met Johnny Depp in de hoofdrol. Die film is elders op de site reeds besproken: Public Enemies. Voor wie van een stevige aanpak houdt, compleet met enkele van de meest woeste schietpartijen ooit op het witte doek vertoond, valt deze versie uit 1973 zeker aan te raden. Oates was 45 jaar toen de film werd gedraaid, veertien jaar ouder dan het personage dat hij speelde, maar daar merk je amper iets van. De fysieke gelijkenis is, zonder noemenswaardige make-up, zelfs verbluffend. Let op de portretfoto’s links, de bovenste is van de echte Dillinger. Ook de andere rollen zijn prima ingevuld: Harry Dean Stanton, Geoffrey Lewis, Richard Dreyfuss, Steve Kanaly … als men Dennis Hopper ook nog had uitgenodigd, was zo ongeveer iedere malloot van Hollywood aanwezig geweest. Er zijn wel een paar minpuntjes. Milius vestigt zijn aandacht afwisselend op Dillinger en Purvis, en last ook nog een aantal huiselijke sequenties in, plus beeldenteeksen die zijn samengesteld uit dingen als foto’s, krantenberichten etc. Dit leidt tot een zekere versnippering, die de voortgang van de film in weg zit. En ja, de schietpartijen zijn woest en opwindend, maar er zijn er zoveel (en ze duren zo lang) dat ze op den duur afmattend werken. Niettemin warm aanbevolen.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |