Peter Crane is een jonge kerel met een aardige smak geld. Hij woont in een leuk optrekje alwaar feesten en orgies de dagelijkse gang van zaken zijn. Mooi! Maar op een dag wordt hij wakker na een vreselijke nachtmerrie. Flitsen van sinistere, occulte, zaken passeerden hierbij de revue. Er worden brute moorden gepleegd, met allerhande bovennatuurlijk en telekinetische verwikkelingen vandien. Peter beleeft psychoses, waardoor hij denkt dat hij de moordenaar is. Hierop besluit hij zich te laten behandelen in een kliniek, alwaar een lieftallige dokter zich over hem ontfermt. Ondertussen vinden er meer gewelddadige sterfgevallen plaats. Een politie agent buigt zich over de zaak, doch ook hij ondervindt aan den lijve allerlei vage, huiveringwekkende, verwikkelingen...

 

 

Beneveld door marihuana en alcohol joeg deze film mij zowat de stuipen op het lijf. Dat is natuurlijk een goede verdienste van een giallo; of van de wiet en het bier in kwestie. Maar ik kon er tegelijkertijd geen touw aan vastknopen. Derhalve bekeek ik de film nog twee maal, waarvan een keer nuchter. Drie kijksessies in een tijdsbestek van een week, waardoor ik me durf te wagen aan een recensie. Wanneer je goed oplet -en daar zijn mijns inziens meerdere kijksessies voor nodig- dan valt er enigszins speculaas van te maken. Maar zelfs dan blijf je zitten met aardig wat losse eindjes.

 

Een flink aantal zaken wordt niet of nauwelijks geduid. Wanneer dat wel gebeurt is dat vaak tussen neus en lippen door. Met andere woorden: Als je even naar de koelkast loopt op het verkeerde moment, dan kan het zijn dat je belangrijke informatie mist. Daarenboven wordt er creatief gedaan met de chronologie. Met name het einde doet de prent in een 'lus' belanden, die eigenlijk meteen opnieuw kijken van de prent vereist.

 

Een standaard giallo is dit niet. Een cynicus zal stellen dat de film zoveel vragen oproept, vanwege het feit dat het scenario gewoonweg slecht geschreven is. Ik wil dit gemakshalve best aannemen als zijnde een feit, maar wat mij betreft doet dat geen afbreuk aan de effectiviteit. Integendeel, er is namelijk suspense, gegriezel en aardig wat naakt.

 

Het is een 'vage' film zoals David Lynch ze tegenwoordig maakt, maar zijn films hebben niet de cultacteurs Jorge Rivero of Anthony Steffen. En dat maakt de onderhavige speelfilm natuurlijk stukken cooler. Hapklaar is de film echter zeer zeker niet. Voor een simpel seriemoordenaar filmpje ben je hier aan het verkeerde adres.