Paul Kersey is woonachtig in New York City, in een tijd waarin straatcriminaliteit hoogtij viert. Als een groep opgeschoten jongeren zijn appartement binnendringt, wordt zijn vrouw zwaar mishandeld en zijn dochter verkracht. Door de mishandeling komt zijn vrouw te overlijden, terwijl zijn dochter een psychische stoornis ontwikkelt en apatisch verder door het leven gaat. De politie lijkt weinig prioriteit aan dit soort zaken te willen geven en de daders worden dan ook nooit gepakt. Wanneer Kersey een tijd later voor zijn werk samenwerkt met een lid van een wapenvereniging, krijgt hij om een zakendeal te bestendigen een pistool cadeau. Omdat hij zijn geliefde stad met de dag verder ziet verloederen, besluit Kersey het recht in eigen hand te nemen. 's Nachts gaat hij op zoek naar tuig en gespuis om deze met zijn pistool om te leggen. Al snel krijgt hij van de media de bijnaam Vigilante en geniet hij grote populariteit bij het publiek. De politie is echter naar hem op zoek, maar weet ook niet of ze zijn aanwezigheid als een zegen of een vloek moet zien.

 

Death Wish mag gezien worden als de allereerste wraakfilm in een moderne setting. Daarmee verovert deze film een plaatsje in de categorie klassiekers, en op basis daarvan is een onvoldoende toekennen uit den boze. Als deze film echter puur op andere merites wordt bekeken, blijkt er het nodige mee mis te zijn. Zo is het acteerwerk van Charles Bronson (voor wie Death Wish overigens de springplank van zijn carrière was) verre van fantastisch. Ditzelfde geldt voor de cast om hem heen, waarvan met name de overacterende criminelen negatief opvallen. Daarnaast ontplooit deze rolprent zich in een tergend langzaam tempo. De eerste drie kwartier zijn, op de mishandeling respectievelijk verkrachting van Kerseys vrouw en dochter na, nauwelijks van enige actie dan wel spanning voorzien. Het gezapige voortkabbelen komt dan ook al snel de keel uit.

 

Gelukkig wordt er een aantal registers opengetrokken wanneer Kersey op wraakpad gaat. De actie hierbij is nogal summier, maar de toon van Death Wish wordt hiermee wel gezet. Hetzelfde trucje zou in de toekomst nog vier keer herhaald worden. Een almaar ouder en ongeloofwaardiger Bronson speelt ook in de vervolgen de hoofdrol. Het niveau -wat je er dan ook van vindt- van de eerste film wordt echter nooit meer gehaald.