De burgeroorlog is afgelopen, maar in een wetteloos grensstadje is bijna niemand hiervan op de hoogte. Dit geldt wel voor een Confederate majoor en een Texas ranger die door de majoor in een kooi is gehangen. De Confederates en rebellen terroriseren het stadje. Wanneer de majoor echter een lading goud wil jatten, laat hij de ranger vrij. Deze dient namelijk als zondebok te dienen voor de dood van een telegraaf operator, die alles aan de grote klok zou kunnen hangen en dus door de majoor uit de weg werd geruimd, en voor de aanstaande verdwijning van het goud. Het plan is om Shango snel af te laten knallen, maar de rebellen steken hiervoor een stokje. Zij geloven niet dat Shango de dader is. Niettemin zijn het slechteriken net als de majoor, met wie ze dan ook in bed liggen.

 

 

 

Shango is nogal een goedgelovige revolverheld. Hij levert zo zijn wapen in bij de majoor, wanneer deze hem zijn woord geeft. Je vraagt je af waarom deze man eigenlijk de functie van ranger bekleedt, maar het antwoord daarop is simpel: Uit zijn six-shooter komen honderden kogels. Een stuk of twintig keer weet Shango bovendien in een tijdsbestek van een seconde of drie vijf à zes man af te knallen. De majoor heeft ondertussen last van een power trip en het goud heeft hij waarschijnlijk gefantaseerd, want dat zien we in deze film niet. De soldaten hebben aldus geen enkele reden om de majoor nog te volgen, maar doen dit toch. Waarom eigenlijk? Er is immers geen goud en de oorlog is reeds voorbij. De mensen in het stadje, tot slot, zijn volgzame sukkels die het wel best vinden om misbruikt te worden voor het gewin van criminelen. Wanneer Shango zich opwerpt als hun leider, wordt deze arme held zelfs verraden door deze mensen.

 

 

Op het einde geven de mensen een feestje, want de majoor lijkt eindelijk te zijn opgerot. Maar het was een gemene truc van de majoor die de pret komt versjteren. Wanneer een confrontatie volgt tussen Shango en de majoor, krijgt de laatste een zenuwinzinking die doet denken aan een LSD flashback. Zo kan Shango hem makkelijk afknallen. Eind goed, al goed.

 

 

 

Aan de regie van Edoardo Mulargia ligt het hier niet. Hij deed er alles aan om met iets fatsoenlijks aan te komen zetten en slaagt hier ook nog bijna in. De kogelregens van Shango zijn zeer ongeloofwaardig, maar de actie is vrij goed. Het herfstige sfeertje doet de film evenmin kwaad. Anthony Steffen acteert zoals altijd en ook dit voldoet, al is hij niet opgewassen tegen Eduardo Fajardo die de beste acteur is. Tot zover het goede nieuws, want verhaal is uiterst pover, ongeloofwaardig met zijn slecht geschreven karakters en dito ontwikkelingen. Hierdoor kan deze western eigenlijk nooit boeien, ook al mankeeert er voor de rest niet al teveel aan.