Låt den rätte komma in (Let the right one in)Oskar, een elfjarige Zweedse jongen uit een troosteloze buitenwijk, is een beetje een sukkel: hij is een bleekneus met spillebenen en een kippenborst, hij wordt op school gepest en zijn beste vriendje is een Rubik kubus, die hij maar niet opgelost krijgt. De omgeving wordt geteisterd door een reeks moorden, waarbij kinderen de keel wordt doorgesneden, zodat ze langzaam leegbloeden. In verband hiermee houden ouders hun kinderen zoveel mogelijk binnen. Maar Oskar woont bij zijn gescheiden moeder, die niet van hem houdt, en mag daarom gaan en staan waar hij wil. Eenzaam en alleen hangt hij rond in de omgeving van zijn ouderlijk huis, maar op een avond wordt hij aangesproken door Eli, het meisje van de buren, dat pas onlangs in de wijk is komen wonen. Eli lijkt hem aardig te vinden, en Oskar is blij dat hij uit zijn isolement wordt verlost, maar er is één probleem: Eli is een vampier. Deze Zweedse productie is een van de meest bejubelde van het afgelopen jaar. Enerzijds is het wel te begrijpen: het is wat je noemt een feelgood movie. Hij gaat over twee vereenzaamde kinderen, ware kneusjes, die warmte vinden bij elkaar en aan het slot krijgen de slechteriken, de pestkoppen dus, hun verdiende loon. Maar niet alleen het grote publiek reageerde positief, de film werd ook enthousiast onthaald op diverse festivals en goed besproken door veel filmcritici, ook in de VS. Een Hollywood remake is dan ook al reeds aangekondigd. Let the right one in combineert een verhaal over groeipijnen van jonge mensen, met een volbloed griezelverhaal. De horrorscènes zijn tamelijk grafisch, dus er is geen sprake van dat het horrorgedeelte niet serieus dient te worden genomen. De roman (die ik niet gelezen heb) van de Zweedse auteur J.A. Lindqvist is volgens een internetrecensie die ik aantrof, een keiharde sociale aanklacht met als onderwerpen drugs, pesten, eenzaamheid, pedofilie, prostitutie en sadisme. Daar vind je in de verfilming niet zoveel van terug. Als film over jonge mensen met groeipijnen is Let the right one in eerder wat aan de brave kant. Het onderwerp ‘pesten op school’, werd op een hardere en directere manier aangeklaagd in het eerder dit jaar uitgebrachte (en hier besproken) Klass. Als horrorproductie werkt de film wat beter. Sommige griezelscènes brengen je behoorlijk aan het schrikken, en de desolate sfeer van een nieuwbouwwijk in een besneeuwde stad in het hoge noorden, is goed getroffen: je voelt soms de bijtende kou door je heen trekken. Het bloedige slot, waarin de pestkoppen dus hun verdiende loon krijgen, is een hoogstandje, een horrorscène die zowel grimmig als grillig is. Je krijgt weinig te zien, en juist daarom werkt de gruwel des te beter. Maar met een goed slot heb je nog geen goede film. De combinatie van genres werkte voor mij averechts. Door de bovennatuurlijke elementen had ik moeite om me in de situatie van de kinderen in te leven, en voor een horrorproductie is het allemaal wat te zwaartillend: ik wil graag aannemen dat vampiers het moeilijk hebben in een buitenwijk van Stockholm, maar voor de existentiële problemen van zulke wezens kan ik me echt niet druk maken. Volgens cinema.nl (dat de film de maximum score van 5 sterren geeft), gaat Let the right one in niet echt over kinderen of vampiers, maar ‘eigenlijk’ over de zoektocht van eenzame zielen in een onverschillige, koude wereld. Best mogelijk. De vraag is of dat veel uitmaakt. Conclusie: voor mij was Let the right one in een ontgoocheling, maar wellicht behoren veel lezers tot de grote groep mensen die wel van deze film zijn gecharmeerd.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
