A Perfect GetawayVoor een zeer uitgebreide bespreking van de plot van deze film verwijs ik je naar de recensie van collega Boobytrap hieronder.
Zijn analyse van A Perfect Getaway onderschrijf ik op hoofdlijnen zonder meer. De beelden zijn bij tijd en wijle inderdaad prachtig en werken zeer sfeerverhogend. Ook qua acteerwerk schaar ik me achter zijn analyse. Voorts vond ik ook het begin tamelijk saai en begon ik pas halverwege de rit me echt te interesseren in en bekommeren om de belevenissen van de drie duo's. Wat ik het grootste manco aan A Perfect Getaway vind, is juist de plotwending. Het is namelijk zo overduidelijk dat hier naartoe wordt gewerkt, dat je alle mogelijke scenario's in je hoofd al de revue laat passeren. Elk echtpaar is bij mij dan ook meerdere keren verdacht geweest. Dat uiteindelijk een van hen de daders blijkt te zijn, komt voor de ervaren filmkijker dan ook niet geheel als een verrassing. Na een dergelijke plotwending ga je vaak terugredeneren. Had ik dit daadwerkelijk aan kunnen zien komen? Hebben de karakters zich geloofwaardig gedragen? Dat is hetgene waarop A Perfect Getaway mijns inziens de plank mis slaat. De belevenissen van onze twee hoofdrolspelers in de eerste drie kwartier slaan nergens op als je hun latere geschiedenis weet en ziet wat er nog voor lompe acties komen. Op gebied van geloofwaardigheid is deze film dan ook een flinke flopper, waardoor de eindbeoordeling geen voldoende kan opleveren. Terzijde: Ik zou zelf voor een andere genre-indeling hebben gekozen. Thriller, helemaal mee eens. Maar horror bevat deze prent maar zeer weinig. Ik zag het mes in dijbeen dan ook niet als een horrorscène. Ik opteer eerder voor avontuur als tweede genre. Daarmee worden wellicht de verwachtingen ten aanzien van de horror enigszins getemperd.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
        |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
A Perfect GetawayNog niet zo lang geleden gold regisseur David Twohy als groot talent in het actiegenre; zijn grote doorbraak leek te komen met Pitch Black (en de sequel The Chronicles of Roddick), maar uiteindelijk was het hoofdrolspeler Vin Diesel – en niet Twohy – die met de eer ging strijken.
A Perfect Getaway moet het vooral hebben van de wendingen in het scenario, waarvan er één van het type is dat alle voorafgaande gebeurtenissen in een ander daglicht plaatst. Zoals zo vaak in dit soort survival thrillers, wordt een groepje jonge (en aantrekkelijke) mensen op een eenzaam eiland gedumpt, om te fungeren als opgejaagd wild voor een losgeslagen moordenaar. Het groepje bestaat dit keer uit zes personen, die tezamen drie koppeltjes vormen, en al snel groeit het vermoeden dat één van de drie koppeltjes verantwoordelijk is voor de moorden. De paranoia slaat dus toe, niet alleen bij de betrokkenen, ook bij de kijker. Aan het begin van de film wordt de term ‘red herring’ geïntroduceerd, een Engelse scenarioterm waarmee een persoon of gebeurtenis wordt aangeduid, die enkel wordt geïntroduceerd om de kijker op het verkeerde been te zetten. Eén van de koppeltjes blijkt inderdaad een red herring, en wordt al snel afgevoerd. De vraag wordt dan ogenschijnlijk erg simpel: wie belaagt wie, wie is de kat, wie de muis? De film is opgenomen op Puerto Rico en Hawaï en baadt in weelderige, impressionistische kleuren, die plots (tijdens een tropische regenbui) overgaan in een spookachtig, grauw-grijs palet, als op de schilderijen van El Greco. Visueel is dit vermoedelijk een van de sterkste films van het jaar, en alles lijkt dus aanwezig voor een avondje heerlijk avondje horror en actie, maar … … maar Twohy weet niet goed hoe hij moet omgaan met de twist in zijn eigen scenario. Omdat die vrij laat plaatsvindt, gebeurt er tijdens het eerste uur weinig. Twohy schiet prachtige plaatjes en strooit met suggestieve aanwijzingen, maar het zijn niet meer dan speldenprikken. Het moet gezegd dat het slot er mag zijn. Een bloederige, grafische dodendans voor vier klauwende personen gedreven door rauwe overlevingsdrang. Twohy weigerde (in tegenstelling tot veel collega’s) om het geweld van zijn film af te zwakken om een lagere rating te krijgen, en dat valt te prijzen. En toch wordt het nooit al te dol, zoals in veel recente horror-thrillers. Handen worden gekliefd, een schedel geopend en een mes verdwijnt tot aan het heft in een vrouwenbeen, maar het blijft allemaal smaakvol (het is een erg fraai been).
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
