The Final DestinationIn plaats van een nummer, heeft dit vierde deel in de reeks een lidwoord gekregen. Na Final Destination, en Final Destination 2 & 3, hebben we dus nu The Final Destination. De film werd in sommige bioscopen vertoond in 3D (de DVD heeft enkel een 2D-versie). Verder is alles zo’n beetje bij het oude gebleven: In een spectaculaire openingsscène ontsnappen een aantal mensen (dankzij iemand die angstige voorgevoelens uit) aan een geweldige ramp, maar Pietje de Dood pikt dat niet en jaagt de overlevenden vervolgens één voor één over de kling.
Deel 1 begon met een vliegtuigongeluk, Deel 2 met een kettingbotsing, in Deel 3 stond een kermisattractie centraal. Dat gaf de films iets herkenbaars. Dit vierde deel opent met een scène op een racecircuit. Voor mij was dat al minder herkenbaar (ik houd niet van autosport), en de scène werd niet geloofwaardiger door allerlei toespelingen op de nakende ramp: het hele stadion leek hoorbaar (en zichtbaar!) te kraken in zijn voegen. Je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat het fout gaat als de tribune overal om je heen scheuren vertoont. Maar goed, de ramp als zodanig oogt spectaculair en de manier waarop de toeschouwers het tijdelijke met het eeuwige verwisselen, mogen er zijn. Met name een aangekondigde onthoofding (let op het voorwerp dat komt aansuizen) is een knap staaltje grand guignol. In mijn herinnering (het is lastig de delen uit elkaar te houden), was deel 2 het beste, gevolgd door deel 1. Dit vierde deel volgt de beproefde formule op de voet; de acteurs zijn gekozen omwille van hun uiterlijk (dik in orde), en de executies zijn even bloedig en venijnig als altijd. Hier en daar wordt er nog een schepje bovenop gedaan. Eén scène in een zwembad is zo baldadig, zo over de top, dat het resultaat ronduit hilarisch wordt (ik verraad niks) en een buitengewoon gemene scène in een carwash behoort tot de allerbeste uit de hele reeks. De film is niet zonder gevoel voor humor gemaakt en er lijkt ook wat invloed te zijn van series als CSI New York & CSI Miami. In die series zegt een speurder vaak zoiets als “Mmm, er zijn dumdumkogels gebruikt,” en hup: in close-up en slow motion zie je een dumdumkogel zijn vernietigende werk doen. Ook deze film telt een aantal illustratieve scènes, waarin haarfijn wordt getoond wat er zich afspeelt wanneer een mensen lichaam wordt doorboord, geplet of vermalen. Héél leerzaam allemaal. The Final Destination is eigenlijk gewoon prut, maar is het best vermakelijke prut. Om met een citaat van Ratelband te besluiten (het kan niet alle dagen Shakespeare zijn): Tsjakka!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
