Ik heb geen zin om al te uitvoerig de plot te beschrijven, wat korrel op de molen kan zijn van mensen die het niet met me eens zijn, maar dat boeit me niet. Quentin Tarantino heeft er jaren over gedaan om deze film te bedenken, doch een fatsoenlijke verhaallijn is, mijns inziens, niet aan te wijzen. Het is een samengeraapt zooitje van grofweg drie subplots die na enkele slaapverwekkende uren samenkomen in een belachelijke climax. Tarantino noemt de prent liefkozend zijn "spaghetti western". Of de man hiermee wil impliceren dat hij een epos à la Sergio Leone heeft neergezet mag ik toch niet hopen, al wordt er wederom wat volstrekt misplaatste muziek van Ennio Morricone gerecycled. Waar Leone weet te boeien met films die over de twee uur klokken is dat hier bovendien niet het geval.

De film handelt over de Basterds, een eenheid Joods-Amerikaanse soldaten die de Duitse vijand angst in dient te boezemen. Dit doen ze door hun vijanden te scalperen, incisies van swastika's in hun voorhoofden te maken, of met een knuppel dood te slaan. Dan is er nog Nazi Hans Landa, het enige vermakelijke personage, die als taak heeft alle Joden in Frankrijk te vinden. De jonge Shosanna, van wie de gehele familie wordt gedood bij een razzia, ontglipt hem echter. Zij gaat onder valse identiteit in een bioscoop werken. Ondertussen heeft Goebbels een actiefilm gemaakt die, hoe kan het ook anders, zijn première zal beleven in Shosanna's bioscoop. Shosanna is van plan de tent in de hens te zetten bij de vertoning, waarbij een groot deel van de Nazitop aanwewzig zal zijn. Ook de Basterds krijgen lucht van de voorstelling en zij vinden het helemaal interessant wanneer blijkt dat niemand minder dan de Führer zelf op de avond present zal zijn. Maar de gewiekste Landa dreigt roet in het eten te gooien...

Ik heb deze film in twee etappes gekeken. Na een dik uur zette ik hem namelijk af, om moed te verzamelen het restant te ondergaan. Er gebeurt namelijk helemaal niets in dit begin. Opvallend is hoe slecht de dialogen zijn; iets waar Tarantino normaliter om wordt geroemd. Verder is er geen spanning en moeten we het doen met een sporadische geweldsuitbarsting. Het is echter zo zouteloos wat er gebracht wordt, dat de geweldsscènes bij mij niet het juiste effect sorteerden. Ik schrok wel even op, maar meer daar er ineens actie was in plaats van dat mijn mond openviel van de gewelddadigheden. Bovendien zijn deze fragmenten, zonder uitzondering, van korte duur.

De tweede helft is beter dan de eerste, maar niet heel veel. Er zit wat meer actie in en de ridicule Operation Kino wordt uit de doeken gedaan. Ook in deze fase is er veel geklets dat nauwelijks weet te vermaken. Hoe de film eindigt is overigens de stupiditeit ten top.

Het acteerwerk is onder de maat. Met name Brad Pitt zet een gruwelijk slechte vertolking neer. Eli Roth toont aan dat hij, naast niet te kunnen regisseren, evenmin een acceptabele acteur is. Toen ik BJ Novak van de sitcom The Office in beeld zag, ging ik om de verkeerde redenenen lachen. Bovendien dacht ik telkens dat Steve Carell de prent binnen zou wandelen (wat dan wel een goede grap had geweest). Nee, slechts Christopher Waltz weet zich positief  te onderscheiden.

Al met al duurt deze film veel te lang en had er zeker een uur van de uiteindelijke speelduur op de montagetafel achter moeten blijven. Van actie is bijna geen sprake. Je moet het als kijker vooral doen met dialogen die bijna op een parodie lijken van wat Tarantino in Pulp Fiction of Reservoir Dogs deed. De pogingen tot homor en vernuftige kwinkslagen zijn futiel en oogstten bij mij enkel hoongelach. Laten we hopen dat Tarantino het bij deze "spaghetti western" houdt en er geen vervolg aan breidt.