1974, Zuid-Oost Azië. Ik ga er gemakshalve maar vanuit dat er Vietnam bedoeld wordt, ook al wordt dit niet expliciet geduid. Hoe dan ook; Amerikanen op oorlogspad in die contreien. Een aantal Yanks wordt gevangen gehouden, maar ze weten te ontsnappen. Daar een van zijn maten gewond is, en dus de boel zal ophouden, schiet een majoor hem neer. Soldaat Steve Parrish ziet het allemaal gebeuren,maar hij wordt voor dood achter gelaten. Parrish wordt echter opgelapt door plaatselijke boeren. Hij gaat het er zelfs als zijn thuis zien wanneer hij trouwt met een inheemse schone en een kind bij haar verwekt. Ondertussen leert hij de boeren combat skills om zo een vuist te maken tegen de gemene soldaten die hun voedsel afpakken.

Het is twee jaar later wanneer de klootzak van een majoor zich bij het Pentagon vrijwillig meldt om wat unfinished business te regelen in Zuid-Oost Azië. Samen met een aantal andere GI Joe's slaat hij de handen ineen met het leger aldaar, om die vervelende boeren af te knallen. De majoor komt erachter dat Parrish nog in leven is en dat is, gezien het geheim dat Parrish meedraagt,  niet zo mooi voor de majoor. Hij wil Parrish dus dood hebben. De gevoelens zijn echter geheel wederzijds, vooral wanneer de majoor ook nog eens Parrish' vrouw verkracht en vermoordt...

Forgotten Warrior bevat redelijk wat actie. Zoals je mag verwachten wordt er wat afgeschoten, -afgevochten en zijn er explosies. Temidden van het geweld kun je 'genieten' van lachwekkend drama, zeer afgezaagde dialogen en amateuristische vertolkingen van de betrokken acteurs. Dat klinkt allemaal wellicht niet als een aanprijzing. En dat is het eigenlijk ook niet. Maar er bestaat een slag mensen, ik schaar mezelf hieronder, die ervan de lol kan inzien. Als zeer vermakelijk zal ik het niet bestempelen, maar ik kan er redelijk mee leven. Bovendien valt er, zo nu en dan, om te lachen.

De wraak van de hoofdpersoon vind ik maar matigjes uit de verf komen. Het is wat dat betreft jammer dat er niet zo'n eikel in de hoofdpersoon huist, zoals dat wel het geval is bij zijn opponent. Maar ach, dat past dan ook wel weer bij de algehele matigheid die tentoon wordt gespreid. En met zo'n typering ben ik eigenlijk nog vriendelijk. Want geloof me, de gemiddelde persoon zal dit halfgare Rambo-gedoe maar moeilijk verstouwen.