Giallo waarin Franco Nero de journalist Andrea speelt die een moord onderzoekt. Een dag na een nieuwjaarsfeest waar Andrea en het slachtoffer aanwezig waren, wordt het lijk gevonden samen me een zwarte handschoen waarvan een vinger ontbreekt. De politie heeft het bij het rechte eind wanneer ze veronderstellen dat er nog vier slachtoffers zullen volgen. Het ziet er niet best uit voor Andrea die ook de volgende twee slachtoffers kent en bovendien niet over een alibi beschikt. Terwijl hij nu dus op de verdachtenlijst staat, is het niet enkel beroepsmatig dat Andrea de moordenaar wenst te ontmaskeren...
 

 

Je zult niet snel een film tegenkomen die er beter uit ziet dan The Fifth Cord. Elk shot lijkt welhaast wiskundig uitgedacht. De découpage is dan ook van een uitzonderlijk hoog niveau. Sfeer en stemming worden voortreffelijk uitgedrukt, waarbij het gebruik van ruimte en architectuur, zowel interieur als exterieur, met name de cluastrofobie en de desolaatheid van de hoofdpersoon perfect weten te accentueren. Auditief wordt hier nog een extra dimensie aan toegevoegd met de passende muziek van Ennio Morricone. Wat de technische merites betreft heb ik dan ook geen enkele reden tot klagen. Het verhaal is echter veel te warrig en simpelweg onder de maat. De uitleg op het einde kon me dan ook maar moeilijk bevredigen. Die 'aap uit de mouw' in ogenschouw nemende, dient overigens aangemerkt te worden dat de Italiaanse titel stukken beter is dan de (bekendere) Engelse.