De achttienjarige Christina besluit haar ouderlijk huis te verlaten. Ze trekt in bij haar vriendin Paola. Papa is er niet blij mee en probeert, zonder succes,  zijn dochter te overreden terug te keren. Om geld te verdienen plaatst Christina een advertentie waarin ze haar diensten als masseuse aanbiedt, maar masseren kan ze niet, dus je begrijpt wat er dan wèl gebeurt. Hierop laat ze zich al snel inpalmen door een opzichtige pooier, die de helft van haar inkomen krijgt in ruil voor dure klanten. Het hoerenbestaan bevalt Christina, maar dan worden de klanten die ze afwerkt stuk voor stuk met een doorgesneden keel gevonden. Rara, wie zit hier achter..
 

 

Ik was reeds bekend met de westerns van Demofilo Fidani, maar had nog niet een film van hem in een ander genre gezien. Wat de man hier doet verschilt, qua werkwijze, niet van zijn westerns. Enkel de opvullingsscènes zijn anders. De fragmenten waarin wordt paard gereden zijn hier vervangen door het frequente uitkleden van de hoofdpersoon, uitgemolken door voyeuristische shots in het prespectief van haar respectievelijke klanten. Op en top Fidani eigenlijk, temeer daar het personeel grotendeels bekend is. In cast en crew vind je dezelfde namen terug die tevens aan 's man westerns werkten. De modus operandi van een aantal scènes komt bovendien bekend voor: Vreemde cross cuts en worstelingen die vertraagd zijn afgespeeld voor dramatisch effect zijn hiervan voorbeelden.
 

 

De prent vangt aan als een soft pornografische film. Paola Senatore (o.a. Dove vai se il vizietto non ce l'hai?) uit de kleren zien gaan is niet onplezierig, doch enerverend evenmin. Daarvoor zijn de fragmenten te repetitief van aard. Gelukkig komt de film van de grond wanneer de moorden beginnen en de politie de boel onderzoekt. Enkele verdachten ten spijt, is de dader hiervan niet moeilijk te raden. Een bijzondere giallo is dit niet, maar de film is leuk door het feit dat ik Fidani's werkwijze mag, de vele bekende gezichten en het lichaam van Paola Senatore.