Zoals we allemaal wel weten van televisie is Los Angeles de stad van de gangs. Snoop Dogg en Dr. Dre zingen hier altijd hele mooie liedje over en leren ons dat South Central, oftewel Compton, de ergste hood is. In Colors bestrijden twee bendes elkaar om de macht in een van de hoods van LA. Als deze strijd uitloopt tot grote proporties moet er iets gebeuren vanuit de politie.
Colors is vrij standaard wat betreft het gegeven dat een oude cop (uiteraard een jaar voor zijn pensioen) moet samen werken met een rookie. Beide houden er totaal verschillende werkwijzes op na. Wat hier wel gaaf is, is dat de rookie een veel cooler karakter is dan de oude cop. Die jonge gast heeft het namelijk niet zo nauw met de regels en slaat rustig op alle negers in en mishandelt ze regelmatig. Hij maakt zichzelf dan ook niet populair onder de gangmembers. Er ontstaat nu dus ook een strijd tussen de jonge cop en een van de gangs. Wat betekent dit voor de film: veel schieten en veel doden en Los Angeles is weer een beetje veiliger.
Colors is een aardige politie-film, maar absoluut niet bijzonder. Het feit dat deze film vaak vanuit de gangs werd bekeken vond ik wel leuk en er wordt ook goed gebruik gemaakt van muziek. Het acteerwerk van Sean Penn wil ik ook als pluspunt noemen. Minder vond ik het verhaal, wat meer een samenraapsel van gebeurtenissen is. Hierdoor wordt je niet genoeg meegesleept in de gang-oorlog en dat is toch jammer. Ook doet Colors wel heel erg gedateerd aan. Hij is dan wel uit 1988, maar toch, de meeste dingen (vooral de muziek) zien er echt uit alsof ze nog 20 jaar ouder zijn.
