Wat is het hoogste getal dat je kent vraagt de leraar aan kleine Jojo. `100` antwoordt Jojo. De leraar vraagt of er een getal bestaat wat hoger is dan 100. Nee zegt Jojo vastberaden. En 101 dan? Er gaat een lichtje bij Jojo branden! Want 102 en 103 bestaan dan ook wel. Oh ja, en er is ook nog 1000! Dan is duizend het hoogste getal. 1001 zegt de leraar. Jojo moet goed nadenken nu! Een miljard roept Jojo ineens. Zo! Klaar! Dat moet wel het hoogste getal zijn. Jojo is tevreden over zichzelf. Een miljard en een, zegt de leraar. Helaas, Jojo is nu afgeleid. Het concept van oneindig hoog tellen is nu nog voor Jojo te hoog gegrepen!
Dit is denk ik een voorbeeld dat Etre et Avoir perfect beschrijft. Het gaat simpelweg over een schoolklasje en de leraar. De kamera kiest vaak het oogpunt van het kind. Hierdoor kan je je goed inbeelden hoe het eraan toe gaat in de hoofdjes van de kinderen. Je merkt gaanderweg de film hoe de kinderen zich langzaamaan ontwikkelen. Daarnaast vind ik dat er wel een lovend woord mag vallen over de manier waarop het franse landschap en de kleine gemeenschap in beeld is gebracht. Etre et Avoir is heel mooi als je van dit soort films houdt. In feite een love it or hate it film. Voor mij is het zekers te weten love!
