Edge of DarknessAlcoholisme en godsdienstwaanzin hebben Mel Gibson voorlopig niet klein kunnen krijgen. In Edge of Darkness, zijn eerste grote rol in acht jaar tijd, bewijst hij dat hij het acteren niet is verleerd.
Edge of Darkness begint met een erg vreemde, onheilspellende scène: ’s nachts komen drie lijken bovendrijven in een rivier. Pas ruim halverwege de film, wordt de betekenis van deze scène duidelijk. Gibson, een wat ouder wordende cop uit Boston, wordt bijna het slachtoffer van een aanslag. In plaats van hijzelf, wordt zijn dochter door de kogel getroffen. Omdat hij als familielid niet aan het officiële onderzoek kan deelnemen, gaat hij maar op eigen houtje op onderzoek uit, en ontdekt daarbij al snel dat de aanslag waarschijnlijk wel degelijk op zijn dochter was gericht. Ze blijkt een gevaarlijk dubbelspel te hebben gespeeld als wetenschappelijk onderzoekster en politiek activiste.
De film is gebaseerd op een (gelijknamige) televisieserie van de BBC uit de jaren tachtig. De serie – die ik nooit gezien heb – wordt een mijlpaal in de geschiedenis genoemd. Dat is deze verfilming niet, ook al was de regisseur in beide gevallen dezelfde: Martin Campbell, bij het grote publiek vooral bekend als regisseur van de Bondfilms GoldenEye en Casino Royale. Net als Gibson, doet Campbell zijn werk naar behoren, maar zoals veel andere paranoïa-thrillers, vertelt Edge of Darkness een verhaal dat uiteindelijk te vaag en kronkelig is om volledig te overtuigen. Het oorspronkelijke gegeven over nucleair afval, is gemoderniseerd: er worden nu toespelingen gemaakt op kernwapens en internationaal terrorisme. Ieder decennium heeft zo zijn eigen nachtmerries. Ray Winstone heeft een aardig bijrolletje, maar zijn functie in het verhaal is zo schimmig, dat ik me gaandeweg begon af te vragen wat hij eigenlijk in de film te zoeken had. Ik heb ook de indruk dat men zijn personage vooral nodig had voor de bizarre (en toegegeven: tamelijk verrassende) slotscène.
Edge of Darkness is geen grote cinema, maar wel degelijk vakwerk en bovendien telt de film een paar schrikmomenten die je bijna uit je luie zetel katapulteren. Er is één scène (oppassen met uitstappen!) die me bijna een hartstilstand bezorgde.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
