Om A Stranger in Town geef ik niet veel, maar die mening was men in Amerika niet toegedaan. De prent werd er een klein succes en derhalve kon een terugkeer van de vreemdeling in kwestie niet uitblijven. Naar mijn smaak is The Stranger Returns de beduidend betere van de twee spaghetti westerns.

Ook hier zijn er gelijkenissen te trekken met de ´Dollar´ trilogie van Sergio Leone, maar waar in het eerste deel in mijn beleving meer sprake is van een slap aftreksel, vertoont het vervolg vooral parodistische trekjes. En dat maakt de film veel leuker.
 

De vreemdeling ruikt goud en heeft de ambitie het te ontvreemden van een bende. Hij doet zich voor als een post inspecteur, wiens identiteitsbewijs hij van het lijk stal. Dat het goud eigenlijk van het leger is boeit de vreemdeling al evenmin. Samen met een oude priester, het soort dat verward op straat predikt, gaat hij de bende uitschakelen om het kostbare goed te verkrijgen...

Tony Anthony´s personage is hier bijna het tegenovergestelde van de man with no name die Clint Eastwood vertolkte. Afgezien van zijn schietkunsten is hij niet cool en van beroepsethiek kun je hem evenmin betichten. De vreemdeling ligt graag op de loer om zijn vijanden op een onverwacht moment in de rug te schieten. Op het einde doet hij dit overigens met een vierloops (!) shotgun. De prutserige manier waarop hij het goud kwijtraakt typeert dit karakter ook aardig.

Leuke spaghetti western van Luigi Vanzi, die ook A Stranger in Town regisseerde. Vooral het laatste half uur, waarin de vreemdeling de bende uitdunt, weet goed te vermaken. Dan Vadis doet het overigens goed als de kwaadaardige bendeleider. De muziek is een bedrieglijke nabootsing van Ennio Morricone´s werk en dat past er goed bij.